Beugelbekkie. Door Miekel

Er is al een lange weg afgelegd, maar sinds maandagochtend hebben wij dan toch een heus beugelbekkie in huis rondlopen. Jawel! En ze is er trots op!! Hah!
Als peuter sprak ze onverstaanbaar. Ik verstond haar wel, maar ja, ik ben dan ook Miekel. We dachten gewoon dat ze wat laat was met praten en dat zou op de kleuterschool wel heel snel verbeteren. NOT.
De kleuterjuf die ze kreeg, een schat met lange blonde engelenharen, stond al vijfentwintig jaar voor de kleuterklas, en haar oordeel was binnen twee weken geveld.... er was meer aan de hand. Okay, wij naar de logopedie en jawel er was inderdaad meer aan de hand. Ons vrouwtje had een heel hoog en smal gehemelte en ze moest aan de logopedie. Als ze ouder was en voldoende gewisseld had, dan zou ze zelfs opnieuw moeten leren slikken want, ons wijffie slikte nog als een baby.... je zag nog altijd d’r tongetje naar voren piepen zoals je dat ziet als je een baby te eten geeft. Maar na een jaar logopedie sprak ze perfect, dus dat hadden we gehad.
Vorig jaar, zes jaar later dus, was dan het moment daar dat de tandarts zei dat ze maar eens een afspraak moest gaan maken met de beugelboer. Ik kwam met mijn verhaal over dat opnieuw moeten leren slikken, want hoewel inmiddels tien jaar oud, zag je nog altijd d’r tongetje naar voren piepen, dus maar weer even naar de logopedist en jawel, eerst moest er opnieuw geleerd worden om goed te slikken en dan pas konden we naar de beugelboersmid. Dus wij twee keer in de week naar de logopedie. Haar lipspieren moesten ook sterker worden, dus oefenen met flessen water optillen door een knoop tussen lippen en tanden geklemd te houden waaraan weer een touwtje zat dat weer aan de fles bevestigd was. En iedere keer meer water erin bla bla bla. En zo waren er wel meer oefeningen waar ze allemaal een hekel aan had, maar die ze toch allemaal braaf deed. Dat is fijn als dat zonder gemekker gedaan wordt!
Toen dat allemaal achter de rug was konden we naar de beugelboer. Ze had er wel zin in. Maar helaas, ze kreeg het ergste van het ergste, een buitenboord petjesbeugel, waarbij Willempie qua uiterlijk nog super intelligent lijkt. Veertien uur per dag moest ze dat ding op, maar hoe langer ze hem zou dragen, hoe beter het zou zijn, zeiden ze. Mijn dappere dodo zei meteen: ‘Ik doe hem zo lang mogelijk op, des te eerder ben ik van dat stomme ding af.’ En dat deed ze dus ook. Ze zou er een jaar rond mee moeten lopen, maar mevrouw heeft het gepresteerd om dit met ruim vijf maanden te verkorten. En ze had echt een hekel aan dat ding hoor! Kort nadat de beugelboer al tegen haar had gezegd dat ze verwachtte dat hij eerder uitmocht omdat ze het zo goed deed, was ik stiekem getuige van het volgende schouwspel. Tijdens de avond wasrituelen alvorens het naar bed toe gaan, lag ‘hij’ op haar wastafel. Ze boog zich vol afschuw naar dat ding en zei: ‘Zo stom ding, van jou ben ik binnenkort mooi af.’ Erger dan die petjesbeugel vond ik eigenlijk haar binnenplaat die twee keer per week met een sleuteltje een slag gedraaid moest worden zodat de ruimte steeds groter werd en dus haar gehemelte breder maakte. Naarmate de spleet groter werd nam het geslis en geslurp toe. De hoeveelheid speeksel werd alsmaar meer naarmate de spleet groter werd. Geen charmant en smakelijk geluid omdat de hele dag door te horen. Ze sprak af en toe ook met consumptie, zullen we maar zeggen.
Drie weken geleden heeft ze een ‘plaatjesbeugelaftelvel’ gemaakt. Iedere dag streepte ze een dag door en onderaan bij dag nul stond een mond vol tanden met een hekwerk erop getekend met daaronder Ugly Betty! Het vel is nu van de kast gehaald. We zitten in de volgende fase. Helaas mocht ze geen kleur kiezen. Daar had ze zelfs ook nog een lijstje van gemaakt. Eerst lichtblauw, hadden ze dat niet dan lichtgroen en hadden ze dat ook niet dan maar geel. Nu zitten we de komende twee jaar tegen een Ugly Betty aan te kijken. Voordeel is wel dat ik haar nu weer gewoon een dikke kus kan geven zonder tegen een buitenboordhekwerk aan te klappen met mijn lippen. Apetrots is Miekel op d’r dappere beugelbekkie!