Ik kan er toch geen pijl op trekken of een column nou reacties op gaat leveren of niet. Zo zou je denken dat op de column over die spuuglelijke, plompe botte platte bakken, genaamd Crocs, wel reacties zouden komen. Of hetzij van mensen die zich er heerlijk mee vermaakt hebben maar meer nog van degene die zich hierin herkent hebben, het niet eens zijn met Miekel en zwaar beledigd in de pen kruipen vertwijfelend en tegen beter weten in, roepende: ‘Ik heb nog wel seks’. Ik zat me er bij wijze van spreken al op te verkneukelen. Ja sorry, maar dat vind ik nou leuk. Mensen die niet aanvoelen wanneer een column geschreven is om de boel eens even flink op te jutten, want eerlijk gezegd moet iedereen natuurlijk zelf weten of hij voor schut gaat lopen met een bepaald soort schoeisel. Dat zal me eigenlijk een Miekelse worst wezen. Maar het is zo lekker om te stangen, even de boel op hitsen. Heerlijk toch!
Daar tegenover staan natuurlijk de columns waarin ik me druk maak om zaken die mijn inziens meer aandacht moeten hebben of die juist bedoeld zijn om de publieke opinie een beetje aan te zwengelen. Vorige week was er zo eentje. Dat ging over die file van schoolgaande puberfietsers. Al die jongelui die nu naar één en dezelfde locatie moeten aan de Meerendreef en de ellende die het stoplicht aan de Eindhovenseweg met zich meebrengt.
Nou, dit onderwerp leeft behoorlijk gezien de uitpuilende mailbox van Miekel. Tjonge jonge. Ouders van kinderen die beamen dat hun spruit ook 20 minuten extra reistijd in moet calculeren, terwijl het ‘normaal’ maar een kwartier fietsen zou zijn. En dat ze bidden dat hun kind niet degene zal zijn die ooit ondersteboven gereden zal worden door een agressieve of gewoon niet oplettende automobilist. En of die agent die ooit begin jaren tachtig het verkeer stond te regelen op de kruising met zijn fluitje en witte handschoenen, terug kan komen. Destijds wegbezuinigd en nu weer hard nodig. Toen al was die agent nodig om de stroom middelbare scholieren veilig over te laten steken. Toen al! Terwijl het toen nog maar om één locatie ging. Kan je nagaan waar we nu mee te maken hebben, een tsunamie van puberfietsers. Door al die reacties kom je als relatieve nieuweling nog eens wat te weten, zo ook dat er in de beginfase al geadviseerd is om met een kwartier tussentijd de verschillende richtingen te laten beginnen. Wissel dit twee keer per jaar om, zodat iedereen een keer vroeg en dan wat later moet beginnen en je hebt een eerlijk en werkend systeem. Dat mag toch geen probleem zijn met die moderne computersystemen, inroosterprogramma’s en organisatiedeskundigen die over elkaar heen struikelen. Maar nee, kan niet, want de grootte van de gebouwen zijn verkeerd ingeschat. Er zijn veel meer Havo/VWO leerlingen en minder VMBO leerlingen dan voorspeld. Het is eigenlijk andersom geworden, dus Havo/VWO moet gebruik maken van lokalen in de VMBO gebouwen, dus moeten de lestijden gelijk lopen.
De ouderraad en medezeggenschapsraad schijnen ook niet veel voor elkaar te krijgen. Misschien kunnen die een handtekeningenactie organiseren of spreektijd aanvragen op de raadsvergaderingen... ik noem maar wat!
Een andere reactie ging over het feit dat lesuitval schering en inslag is en de beroerde lesroosters, zo heeft iemands kind een maandag met om en om een uur les en een uur vrij???? Maar ook de prijsverschillen in de diverse kantines werden genoemd. Zo kost een zelfde broodje gezond bij de VMBO onderbouw 1,20 en bij de bovenbouw 1,60 euro? Hoe kan dit? Ook het assortiment is verschillend voor onderbouw en bovenbouw VMBO en veelal vet=ongezond!
Nou, wat had Miekel nog meer aan reacties..... de beerput ging werkelijk open.... inside informatie vertelt dat: Quote: ‘Wij als docenten hebben nooit achter de beslissing
gestaan om alle locaties op 1 plek onder te brengen. Wij kennen onze pappenheimers en hadden veel meer overzicht op een kleine locatie. Maar Ons Middelbaar Onderwijs, de directie en de gemeente hebben gemeend om hier een prestige project van te maken, want 10 jaar geleden was nog het idee dat grote scholengemeenschappen beter waren. Al snel bleek dit idee achterhaald, maar er was geen tegenhouden meer aan. Zo had de grond van bv. de Emmalaan al een andere bestemming en de gebouwen waren te oud om opgeknapt te worden. Ik betwijfel dit want de kosten van de Sg. Weredi zijn 3x zo hoog geworden. Ook het probleem van de stromen leerlingen hebben wij allang voorzien. Maar dat zou opgelost worden door met 3 aanvangstijden te werken en het rode stoplicht op de Eindhovenseweg zou de leerlingen langer doorgang geven. Wat natuurlijk voor veel ergernis zou zorgen bij de automobilisten maar de N69 zou allang omgelegd zijn tegen de tijd dat Weredi Meerendreef de enige locatie zou zijn.’ Einde quote.
Er stond nog veel meer verontrustends in deze mail, dat ik echter nog even voor mezelf zal houden. Mocht het nog eens van pas komen, dan zal ik die inside informatie delen met de gehele gemeenschap van Valkenswaard en omstreken om zo voor elkaar te krijgen dat de zaken daadwerkelijk anders aangepakt worden op Were Di. Nu draait het om politiek, geld, prestige en veel schone schijn, het moet draaien om kwalitatief goed onderwijs, goede lesroosters, weinig lesuitval en veilig oversteken. Mensen, bedankt voor de reacties. Ederveen en Streng, doe er wat mee!
dinsdag 16 september 2008
Fietsen file. Door Miekel
Miekel heeft sinds een week een brugwup in huis en alles is gelijk ontregelt. Tjongejongejonge, ben je gewend dat je de twee koters die je hebt op gelijke tijd het bed uit trommelt, voorziet van melk en boterhammen en weer op tijd naar boven bonjourt om zich te wassen, tanden te poetsen en aan te kleden. Om ze dan vervolgens weer aan te sporen om op te schieten, schoenen en jassen aan te doen, pauzekoek niet te vergeten en dan kon uiteindelijk de karavaan om 8.15 uur op de fiets naar school. Pfff, dan had Miekel om half negen ’s-ochtends er al een dag op zitten! En nou zijn we dus ontregelt, want brugwup moet eerder weg of later afhankelijk van het rooster of lesuitval.
Hij moet dus eerder weg, want het eerste lesuur begint om 8.25 uur. Tijd zat, zou je zeggen, als hij dan om acht uur vertrekt. In deze vertrektijd is een beetje speling ingebouwd om niet te laat te komen, want dat heeft ie van mij met de paplepel ingegoten gekregen. Te laat komen is geen optie in huize Miekel. Laatkomers en vooral notoire laatkomers, maken schaamteloos misbruik van andermans tijd! Dat is althans mijn mening.
Maar goed die 25 minuten fietstijd, wat vanaf ons huis ruim voldoende moet zijn, blijkt aan de krappe kant, want .... ja,ja,ja file, een mega lange file van fietsende pubers die nu, met ingang van dit schooljaar, allemaal in een keer naar Were Di moeten en dus het drukke kruispunt over moeten steken van de Eindhovenseweg. Het gevolg is bijna een kwartier wachten voordat je overgestoken komt. Maar de ellende begint al op de Tienendreef bij de kruising Nieuwe Waalreseweg. Bij die stoplichten stagneert het al doordat er twee keer achter elkaar overgestoken moet worden en die verkeerslichten zijn niet op elkaar afgestemd. Aan de stoet van fietsende middelbare scholieren komt geen einde. Totdat het een keer fout gaat natuurlijk en dan met name op die drukke Eindhovenseweg. De jeugd fietst voor een groot deel door rood. Ook al zou je het niet willen, je wordt meegezogen als je middenin de stoet fietst. Dan hoeft er maar net een opgefokte, haastige chauffeur te staan wachten, die er meer dan genoeg van heeft elke morgen in de file te moeten aansluiten, die dan gas geeft. Vaak moeten er eerst doden vallen voordat er wat gebeurt. Hoe lang is het al bekend dat alle dependances van Were-Di centraal naar de Meerendreef zouden gaan? Toch al heel lang niet waar! Dan kan je toch ook bedenken dat de verkeersvoorzieningen om over te steken allerbelabberdst zijn. Ja, het excuus is natuurlijk weer die N69 waardoor ze niet vooruit kunnen. Komt dat mooi uit. Mijn oudste had het over een tunnel of fietsbrug aanleggen. Hij vroeg of ik dacht dat ie dat nog mee ging maken op school. Ik heb hem maar meteen uit die droom geholpen en gezegd dat in Valkenswaard niets snel aangepakt wordt, behalve het plaatsten van een nutteloze bewaakte fietsenstalling en het doorvoeren van parkeergeldverhogingen. Maar het is natuurlijk compleet van de zotte dat kinderen een kwartier eerder van huis moeten gaan om te zorgen dat ze door de vertraging bij het stoplicht niet te laat op school komen. Misschien is het een optie om alle kinderen naar die nutteloze fietsenstalling te laten fietsen, dan kan het mannetje daar eindelijk fietsen gaan bewaken. Schuif de kinderen vervolgens in een paar shuttlebussen en het logistiek probleem is opgelost.
Verder had ie in zijn eerste week al meteen twee mentor uren die uit vielen, gelukkig aan het eind van de vrijdagmiddag, maar dan borrelt het al bij mij. Ik ken natuurlijk inmiddels de verhalen over de ellende van lesuitval van ouders die vorig jaar hun eerste brugwup kregen. Mij lijkt het wel nuttig om na zo’n eerste week vol indrukken af te sluiten met twee mentor uren. Nee dus, niks evaluatie en vragenrondje na zo’n spannende week. Ook ging vrijdagavond al meteen de telefoonpiramide in werking want maandagochtend vielen de eerste twee uren Techniek al weer uit. Ook hier was ik al voor gewaarschuwd. Degene die dit vak geeft heeft namelijk heel veel zitting in commissies en andere ongein. Schijnbaar gaat dat voor lesgeven. Ook heeft hij een ziekte waarvoor hij regelmatig naar het ziekenhuis moet. Vervelend maar dat kan gebeuren. Maar zijn ziekenhuisbezoekjes gebeuren allemaal onder schooltijd, terwijl de kinderen in hun informatiemapje kunnen lezen dat bezoeken aan doktoren, tandarts en beugelboeren zoveel mogelijk na 16.00 uur geplaatst moeten worden zodat er zo weinig mogelijk verlet is. Volkomen logisch, geen enkel probleem, maar deze regel geldt schijnbaar niet voor de leraren. Waarom wordt zo’n leraar hier niet op aangesproken? Met constant zoveel uitval krijgen ze toch nooit de stof behandeld die behandelt zou moeten worden.
De ervaringsdeskundigen hebben me al verteld dat ik het maar over me heen moet laten komen omdat je er toch niks tegen kan doen. Daar baal ik dan van, want ik wil niks over me heen laten komen. Kinderen hebben de toekomst. Hoe moeten die aan hun lesuren komen als er zo lichtzinnig door de uitvoerende macht mee omgegaan wordt.
Dus, gemeente Valkenswaard en directie Were Di, neem jullie verantwoording hier nou eens in. Stop de fietsenfile en stop de lesurenuitval.
Hij moet dus eerder weg, want het eerste lesuur begint om 8.25 uur. Tijd zat, zou je zeggen, als hij dan om acht uur vertrekt. In deze vertrektijd is een beetje speling ingebouwd om niet te laat te komen, want dat heeft ie van mij met de paplepel ingegoten gekregen. Te laat komen is geen optie in huize Miekel. Laatkomers en vooral notoire laatkomers, maken schaamteloos misbruik van andermans tijd! Dat is althans mijn mening.
Maar goed die 25 minuten fietstijd, wat vanaf ons huis ruim voldoende moet zijn, blijkt aan de krappe kant, want .... ja,ja,ja file, een mega lange file van fietsende pubers die nu, met ingang van dit schooljaar, allemaal in een keer naar Were Di moeten en dus het drukke kruispunt over moeten steken van de Eindhovenseweg. Het gevolg is bijna een kwartier wachten voordat je overgestoken komt. Maar de ellende begint al op de Tienendreef bij de kruising Nieuwe Waalreseweg. Bij die stoplichten stagneert het al doordat er twee keer achter elkaar overgestoken moet worden en die verkeerslichten zijn niet op elkaar afgestemd. Aan de stoet van fietsende middelbare scholieren komt geen einde. Totdat het een keer fout gaat natuurlijk en dan met name op die drukke Eindhovenseweg. De jeugd fietst voor een groot deel door rood. Ook al zou je het niet willen, je wordt meegezogen als je middenin de stoet fietst. Dan hoeft er maar net een opgefokte, haastige chauffeur te staan wachten, die er meer dan genoeg van heeft elke morgen in de file te moeten aansluiten, die dan gas geeft. Vaak moeten er eerst doden vallen voordat er wat gebeurt. Hoe lang is het al bekend dat alle dependances van Were-Di centraal naar de Meerendreef zouden gaan? Toch al heel lang niet waar! Dan kan je toch ook bedenken dat de verkeersvoorzieningen om over te steken allerbelabberdst zijn. Ja, het excuus is natuurlijk weer die N69 waardoor ze niet vooruit kunnen. Komt dat mooi uit. Mijn oudste had het over een tunnel of fietsbrug aanleggen. Hij vroeg of ik dacht dat ie dat nog mee ging maken op school. Ik heb hem maar meteen uit die droom geholpen en gezegd dat in Valkenswaard niets snel aangepakt wordt, behalve het plaatsten van een nutteloze bewaakte fietsenstalling en het doorvoeren van parkeergeldverhogingen. Maar het is natuurlijk compleet van de zotte dat kinderen een kwartier eerder van huis moeten gaan om te zorgen dat ze door de vertraging bij het stoplicht niet te laat op school komen. Misschien is het een optie om alle kinderen naar die nutteloze fietsenstalling te laten fietsen, dan kan het mannetje daar eindelijk fietsen gaan bewaken. Schuif de kinderen vervolgens in een paar shuttlebussen en het logistiek probleem is opgelost.
Verder had ie in zijn eerste week al meteen twee mentor uren die uit vielen, gelukkig aan het eind van de vrijdagmiddag, maar dan borrelt het al bij mij. Ik ken natuurlijk inmiddels de verhalen over de ellende van lesuitval van ouders die vorig jaar hun eerste brugwup kregen. Mij lijkt het wel nuttig om na zo’n eerste week vol indrukken af te sluiten met twee mentor uren. Nee dus, niks evaluatie en vragenrondje na zo’n spannende week. Ook ging vrijdagavond al meteen de telefoonpiramide in werking want maandagochtend vielen de eerste twee uren Techniek al weer uit. Ook hier was ik al voor gewaarschuwd. Degene die dit vak geeft heeft namelijk heel veel zitting in commissies en andere ongein. Schijnbaar gaat dat voor lesgeven. Ook heeft hij een ziekte waarvoor hij regelmatig naar het ziekenhuis moet. Vervelend maar dat kan gebeuren. Maar zijn ziekenhuisbezoekjes gebeuren allemaal onder schooltijd, terwijl de kinderen in hun informatiemapje kunnen lezen dat bezoeken aan doktoren, tandarts en beugelboeren zoveel mogelijk na 16.00 uur geplaatst moeten worden zodat er zo weinig mogelijk verlet is. Volkomen logisch, geen enkel probleem, maar deze regel geldt schijnbaar niet voor de leraren. Waarom wordt zo’n leraar hier niet op aangesproken? Met constant zoveel uitval krijgen ze toch nooit de stof behandeld die behandelt zou moeten worden.
De ervaringsdeskundigen hebben me al verteld dat ik het maar over me heen moet laten komen omdat je er toch niks tegen kan doen. Daar baal ik dan van, want ik wil niks over me heen laten komen. Kinderen hebben de toekomst. Hoe moeten die aan hun lesuren komen als er zo lichtzinnig door de uitvoerende macht mee omgegaan wordt.
Dus, gemeente Valkenswaard en directie Were Di, neem jullie verantwoording hier nou eens in. Stop de fietsenfile en stop de lesurenuitval.
zondag 6 juli 2008
Roodrug
Heeft u het ook gelezen? Zo’n klein, op het oog onbeduidend, artikeltje over giftige spinnen die een Australisch ziekenhuis hebben overgenomen? Patiënten zijn geëvacueerd en de instelling is tijdelijk gesloten. Pogingen de hordes roodrugspinnen te verdelgen, zijn tot dusver mislukt. De instelling is nu dus ontruimd om verdelgers de kans te geven het gebouw grondig te bespuiten. Roodrugspinnen zijn verwant aan de beruchte Zwarte Weduwe en hartstikke giftig. Toevallig dat ik laatst nog een documentaire had gezien op National Geographic over dit kleine, schijnbaar onbeduidende, maar razend giftig spinnetje. Daar werd ik toen ook al niet vrolijk van en nu ik dit lees word ik weer in een klap teruggebracht naar mijn traumatische ervaring in Thailand in het jaar 1989!! Dat was nog in de tijd dat het prachtige land nog niet plat gelopen was door ex-Torremolinosgangers.
Miekel & Co reisden met de rugzak in gezelschap van een stel goede vrienden (Walter en Anja) met het lokale openbaar vervoer vier weken door dit prachtige land. We besloten vanuit Changmai een driedaagse tocht naar de ‘Hilltribes’ te maken. Met longtailboten waarop mannen met geweren stonden voeren wij de Mekong op richting het hart van de Gouden Driehoek. Nai, onze vrouwelijke gids, stelde ons gerust. De gewapende mannen, met rode sjaals rondom hun hoofd gebonden waren echt nodig want je wist maar nooit wat er vanaf de kant naar je loerde. Zover wat het geruststellen betrof. We zagen de langnekvrouwen met ‘tich’ ringen om hun, inderdaad, lange nekken. Daarna ging de tocht verder richting een stam bovenop een berg waar we de eerste nacht zouden verblijven. We waren inmiddels wel gewend dat we in dit land nooit met een droog t-shirt rondliepen, maar na deze klim hadden we werkelijk geen droge draad meer aan ons lijf. Douchen was er niet bij. We hadden flessen water mee om onze tanden te poetsen en te drinken natuurlijk, maar daarna hield het met de hygiëne op. We stonken dus behoorlijk toen we bij de stam aankwamen. Maar niet getreurd, het kan altijd erger. De stam waar we die nacht zouden slapen wasten zich slechts één maal per jaar en dat heuglijke feit was bijna daar. Kortom, zij stonken nog erger en wij haalde opgelucht adem. We sliepen in hun hutjes, op smerige matrassen. Schijnbaar waren de matrassen van onze vrienden nog viezer want ik hoorde Anja klagen over de bloedvlekken die erin zaten, waarop haar man Walter droog antwoordde: ‘Wat had je dan verwacht hier aan te treffen, het Hilton?!’
Na het eten en nog wat napraten gingen we ons soigneren voor de nacht ofwel tandenpoetstijd. En ik had het al geweten voordat ik vertrok dat ik ‘ze’ ongetwijfeld zou gaan zien, maar nu was dus dat moment daar en ik was niet blij! Op de grijze palen van de hut klom een grote grijze spin... aaarrgghh. Paniek paniek Hysterisch schreeuwend op het sussende praatje van mijn wederhelft dat het er maar één was: ‘Waar er één zit, zitten er meer’. We hadden muskietennetjes mee van de Blokker. Voor een gulden gekocht destijds en nu was dat net me een miljoen waard. Goed toegestopt lag ik daar op het vuile matras met wijd opengesperde ogen de donkere nacht in te kijken. In mijn fantasie zag ik hele hordes spinnen vanuit het rieten dak afdalen en zich een weg vreten door mijn netje om mij daarna te omwikkelen in een cocon als lekker hapje voor later. Ik ben werkelijk nog nooit zo bang geweest. De hele nacht heb ik liggen trillen van de angst en ik was blij toen het licht werd. Ik keek naar boven waar een dikke balk liep van de hut en nee hè, het was niet waar, daar liep een hele sliert van die spinnen. Om 06.00 uur was mijn gegil de wekker voor het hele dorp die niet konden bevatten waarop die toerist nou zo bang was voor een spin. Zij raakte de spinnen zo aan met hun hand. Bleek dat er onder de vlonder van het bed een compleet nest van die beesten zat! De opmerking van Walter dat dit later een van de mooiste verhalen zou zijn, kon ik op dat moment niet waarderen. Dus had ik weer eens gelijk... waar er één zit, zitten er meer! En dat wordt nu weer eens bevestigd door dat ziekenhuisverhaal Down Under. Muskietennetjes van de Blokker bieden daar geen uitkomst.
Miekel & Co reisden met de rugzak in gezelschap van een stel goede vrienden (Walter en Anja) met het lokale openbaar vervoer vier weken door dit prachtige land. We besloten vanuit Changmai een driedaagse tocht naar de ‘Hilltribes’ te maken. Met longtailboten waarop mannen met geweren stonden voeren wij de Mekong op richting het hart van de Gouden Driehoek. Nai, onze vrouwelijke gids, stelde ons gerust. De gewapende mannen, met rode sjaals rondom hun hoofd gebonden waren echt nodig want je wist maar nooit wat er vanaf de kant naar je loerde. Zover wat het geruststellen betrof. We zagen de langnekvrouwen met ‘tich’ ringen om hun, inderdaad, lange nekken. Daarna ging de tocht verder richting een stam bovenop een berg waar we de eerste nacht zouden verblijven. We waren inmiddels wel gewend dat we in dit land nooit met een droog t-shirt rondliepen, maar na deze klim hadden we werkelijk geen droge draad meer aan ons lijf. Douchen was er niet bij. We hadden flessen water mee om onze tanden te poetsen en te drinken natuurlijk, maar daarna hield het met de hygiëne op. We stonken dus behoorlijk toen we bij de stam aankwamen. Maar niet getreurd, het kan altijd erger. De stam waar we die nacht zouden slapen wasten zich slechts één maal per jaar en dat heuglijke feit was bijna daar. Kortom, zij stonken nog erger en wij haalde opgelucht adem. We sliepen in hun hutjes, op smerige matrassen. Schijnbaar waren de matrassen van onze vrienden nog viezer want ik hoorde Anja klagen over de bloedvlekken die erin zaten, waarop haar man Walter droog antwoordde: ‘Wat had je dan verwacht hier aan te treffen, het Hilton?!’
Na het eten en nog wat napraten gingen we ons soigneren voor de nacht ofwel tandenpoetstijd. En ik had het al geweten voordat ik vertrok dat ik ‘ze’ ongetwijfeld zou gaan zien, maar nu was dus dat moment daar en ik was niet blij! Op de grijze palen van de hut klom een grote grijze spin... aaarrgghh. Paniek paniek Hysterisch schreeuwend op het sussende praatje van mijn wederhelft dat het er maar één was: ‘Waar er één zit, zitten er meer’. We hadden muskietennetjes mee van de Blokker. Voor een gulden gekocht destijds en nu was dat net me een miljoen waard. Goed toegestopt lag ik daar op het vuile matras met wijd opengesperde ogen de donkere nacht in te kijken. In mijn fantasie zag ik hele hordes spinnen vanuit het rieten dak afdalen en zich een weg vreten door mijn netje om mij daarna te omwikkelen in een cocon als lekker hapje voor later. Ik ben werkelijk nog nooit zo bang geweest. De hele nacht heb ik liggen trillen van de angst en ik was blij toen het licht werd. Ik keek naar boven waar een dikke balk liep van de hut en nee hè, het was niet waar, daar liep een hele sliert van die spinnen. Om 06.00 uur was mijn gegil de wekker voor het hele dorp die niet konden bevatten waarop die toerist nou zo bang was voor een spin. Zij raakte de spinnen zo aan met hun hand. Bleek dat er onder de vlonder van het bed een compleet nest van die beesten zat! De opmerking van Walter dat dit later een van de mooiste verhalen zou zijn, kon ik op dat moment niet waarderen. Dus had ik weer eens gelijk... waar er één zit, zitten er meer! En dat wordt nu weer eens bevestigd door dat ziekenhuisverhaal Down Under. Muskietennetjes van de Blokker bieden daar geen uitkomst.
dinsdag 18 maart 2008
Post. Door Miekel
De politie moet eens ophouden met actie voeren en gewoon weer aan het uitschrijven van bonnen beginnen. Ik had eerst willen zeggen dat ze gewoon weer aan het werk moeten gaan, maar kan je bonnen uitschrijven en burgers dwars zitten als werk bestempelen. Dat is mijn dilemma. Nee dus, het is geen werk.
Accepteer dat bod van Guusje nou maar, dat is meer dan dat de meeste werkende mensen erbij krijgen dit jaar. En anders hadden ze geen agent moeten worden. Ze zijn zelf degene die zeggen dat iedereen die pet past en dit keer hebben ze gelijk want je hoeft geen hoge opleiding te hebben voor het schrijven van bonnen. Dat kan inderdaad iedere boerenlul. Ik huldig nog altijd de slogan: ‘Een beetje vent wordt geen agent’. Dus als je nou iets meer je best had gedaan op het middelbaar had je nou niet op de blaren hoeven zitten. Dus niet lullen, aan het werk met bonnenboekjes vullen!
De Nederlandse automobilist mag nog van geluk spreken dat de dienders niet zijn gaan ‘blokrijden’ in de ochtendspits. Waarschijnlijk voelden ze toch wel aan dat dit verre van publieksvriendelijk was. Ze verspelen al krediet bij het publiek door bij de voetbalwedstrijden verstek te laten gaan en dan zouden ze als klap op de vuurpijl ook nog eens de toch al veel geplaagde automobilist/annex filerijder het leven extra zuur maken.
Degene waar ik het werkelijk mee te doen heb zijn de mensen die op de laatst overgebleven postkantoren werken. Die gaan allemaal sluiten en de veelal trouwe medewerkers staan op straat. Ze zeggen wel van niet, maar ik kan het me niet voorstellen. Valkenswaard moet ook dicht. Hebben ze net die straat helemaal mooi in orde zodat je er nog moeilijker doorheen kan rijden laat staan dat je fatsoenlijk je auto kwijt kan, maar goed, het postkantoor was gelukkig nog steeds de constante factor in de Valkenierstraat. En dat gaat nu ook weg!
En daar baal ik van en daar balen volgens mij de meeste mensen van. Carice van Houten komt weer op mijn netvlies vol vertwijfeling schreeuwend: ‘Houdt het dan nooit op’!
Ik heb er al eens eerder overgeschreven dat Nederlandse bedrijven verkwanseld worden aan buitenlandse investeringsmaatschappijen en pas nog dat we trots moeten zijn op Nederland. Let wel, trots in de juiste zin van het woord. Trots op Nederlanders die het in het buitenland goed doen, zo goed dat ze daar soms bekender zijn dan hier bij ons. Trots op Nederlandse bedrijven die toonaangevend werk verrichten ‘in den verre’. De PTT had nooit verkwanseld mogen worden. Je ziet nu wat er van komt. Een maatschappij zonder postkantoren, dat kan toch niet! Alles wordt versnipperd. Was het niet makkelijk dat postkantoor? Bij één loket, bij één mannetje of vrouwtje kon je voor alles terecht. Iedereen kent toch de mensen die in Valkenswaard op het postkantoor werken. Stuk voor stuk werken ze er al lang. In ieder geval zo lang als dat ik er kom en dat is veertien jaar. Altijd zijn ze aardig, nemen de tijd voor je ook al is het druk en ze weten je meteen een antwoord te geven op je vraag. Ook al ken ik ze verder niet persoonlijk ik baal ervan dat ze straks weg zijn.
Misschien kunnen we ‘onze sympathieke postkantoormedewerkers’ in Valkenswaard een hart onder de riem steken. Ga er naar toe en toon uw medeleven. Ook al kunnen we niks voor ze doen, het is immers toch allemaal al beslist, laat ze weten hoe u erover denkt. Dat zal ze vast goed doen. En hebben ze een schouder nodig om uit te huilen, geef ze die! Je zal er maar staan na al die jaren trouwe dienst. Nooit hun post verlaten. Altijd dienstverlenend bezig geweest, iets wat meneer agent niet kan zeggen. Ik stel voor om ze een bonus mee te geven. De hoge heren krijgen ook altijd vette bonussen mee als oprotpremie, zelfs bij niet functioneren of juist bij het niet functioneren, dan kan er nu ook wel wat af voor al de postkantoor medewerkers die op straat worden gezet.
Accepteer dat bod van Guusje nou maar, dat is meer dan dat de meeste werkende mensen erbij krijgen dit jaar. En anders hadden ze geen agent moeten worden. Ze zijn zelf degene die zeggen dat iedereen die pet past en dit keer hebben ze gelijk want je hoeft geen hoge opleiding te hebben voor het schrijven van bonnen. Dat kan inderdaad iedere boerenlul. Ik huldig nog altijd de slogan: ‘Een beetje vent wordt geen agent’. Dus als je nou iets meer je best had gedaan op het middelbaar had je nou niet op de blaren hoeven zitten. Dus niet lullen, aan het werk met bonnenboekjes vullen!
De Nederlandse automobilist mag nog van geluk spreken dat de dienders niet zijn gaan ‘blokrijden’ in de ochtendspits. Waarschijnlijk voelden ze toch wel aan dat dit verre van publieksvriendelijk was. Ze verspelen al krediet bij het publiek door bij de voetbalwedstrijden verstek te laten gaan en dan zouden ze als klap op de vuurpijl ook nog eens de toch al veel geplaagde automobilist/annex filerijder het leven extra zuur maken.
Degene waar ik het werkelijk mee te doen heb zijn de mensen die op de laatst overgebleven postkantoren werken. Die gaan allemaal sluiten en de veelal trouwe medewerkers staan op straat. Ze zeggen wel van niet, maar ik kan het me niet voorstellen. Valkenswaard moet ook dicht. Hebben ze net die straat helemaal mooi in orde zodat je er nog moeilijker doorheen kan rijden laat staan dat je fatsoenlijk je auto kwijt kan, maar goed, het postkantoor was gelukkig nog steeds de constante factor in de Valkenierstraat. En dat gaat nu ook weg!
En daar baal ik van en daar balen volgens mij de meeste mensen van. Carice van Houten komt weer op mijn netvlies vol vertwijfeling schreeuwend: ‘Houdt het dan nooit op’!
Ik heb er al eens eerder overgeschreven dat Nederlandse bedrijven verkwanseld worden aan buitenlandse investeringsmaatschappijen en pas nog dat we trots moeten zijn op Nederland. Let wel, trots in de juiste zin van het woord. Trots op Nederlanders die het in het buitenland goed doen, zo goed dat ze daar soms bekender zijn dan hier bij ons. Trots op Nederlandse bedrijven die toonaangevend werk verrichten ‘in den verre’. De PTT had nooit verkwanseld mogen worden. Je ziet nu wat er van komt. Een maatschappij zonder postkantoren, dat kan toch niet! Alles wordt versnipperd. Was het niet makkelijk dat postkantoor? Bij één loket, bij één mannetje of vrouwtje kon je voor alles terecht. Iedereen kent toch de mensen die in Valkenswaard op het postkantoor werken. Stuk voor stuk werken ze er al lang. In ieder geval zo lang als dat ik er kom en dat is veertien jaar. Altijd zijn ze aardig, nemen de tijd voor je ook al is het druk en ze weten je meteen een antwoord te geven op je vraag. Ook al ken ik ze verder niet persoonlijk ik baal ervan dat ze straks weg zijn.
Misschien kunnen we ‘onze sympathieke postkantoormedewerkers’ in Valkenswaard een hart onder de riem steken. Ga er naar toe en toon uw medeleven. Ook al kunnen we niks voor ze doen, het is immers toch allemaal al beslist, laat ze weten hoe u erover denkt. Dat zal ze vast goed doen. En hebben ze een schouder nodig om uit te huilen, geef ze die! Je zal er maar staan na al die jaren trouwe dienst. Nooit hun post verlaten. Altijd dienstverlenend bezig geweest, iets wat meneer agent niet kan zeggen. Ik stel voor om ze een bonus mee te geven. De hoge heren krijgen ook altijd vette bonussen mee als oprotpremie, zelfs bij niet functioneren of juist bij het niet functioneren, dan kan er nu ook wel wat af voor al de postkantoor medewerkers die op straat worden gezet.
Neus. Door Miekel
De meeste mensen zijn ontevreden over hun neus, in de volksmond ook wel ‘gok’ genoemd.
Of hij is te lang, te puntig, te stomp, te plat, te vet, te klein, te groot, te breed, te wipneuzerig of je bent gezegend met een paar ‘publieke’ neusgaten. Nooit gezien, publieke neusgaten? Houwen zo. Kortom, zelden zijn mensen tevreden over hun ‘giechel’.
Maar niet voor iedereen is een extreme make-over weggelegd. Om in aanmerking te komen voor een betaalde televisie make-over moet je er meestal wel echt ‘extreme’ uitzien en is een ietwat afwijkende neus, niet voldoende. Het moet ‘extreme’ genoeg zijn om kijkers aan je programma te binden. Het liefst hebben ze kandidaten die bij wijze van spreken zo van de set van Lord of the Rings zijn afgestapt. Een ‘ork’ of een ‘uruquai’, daar is tenminste eer aan te behalen en zijn de tranen bij de hoopvol gestemde familie en vrienden die de gelukkige op staan te wachten, gegarandeerd.
Maar er is hoop voor degene die er niet belachelijk genoeg uitzien voor een teevee metamorfose en/of voor degene die de benodigde pecunia niet op kunnen hoesten. Zij kunnen zich het beste richting het centrum van Luik begeven. Daar loopt namelijk een twintigjarige man rond in het uitgaansleven die neuzen afbijt. Ik begrijp dat niet iedere ‘neus-frusti’ ermee gebaat is dat er een stukje afgebeten wordt door een ‘neus-nerd’, maar meer dan deze tip heb ik op het moment even niet voor handen. Je kan ook niet alles verwachten als het voor niks is.
Afgelopen zaterdagavond had de ‘neus-nerd’ in een café bij een man een stukje van zijn neus afgebeten. Ze kregen schijnbaar ruzie. Waarschijnlijk ging de ruzie over wie de grootste had! Dus zat er maar een ding op voor de neus-nerd ... afbijten die hap! Het 49-jarige slachtoffer van deze onvrijwillige metamorfose vond het stukje ‘giechel’ ,van 2 centimeter groot, op de grond en nam het mee naar het ziekenhuis waar ze het er weer aangezet hebben. De doktoren weten nog niet of het stukje neus zal hechten. Het slachtoffer zal voortaan wel twee keer nadenken voordat hij weer eens zijn aangevreten neus in andermans zaken zal steken. Zondag heeft de neusbijter zichzelf vrijwillig gemeld bij de politie. Toch sympathiek.
Ik persoonlijk kan me niks voorstellen dat je ook maar überhaupt de neiging krijgt in andermans neus te gaan bijten. Ik kan wel iets smakelijkers bedenken dan het bijten in een snotorgaan. Want los van het feit dat het in eerste instantie een reukorgaan is, is het toch ook voornamelijk een vervuiler eerste klas. Dat ze op neuzen nou nog geen milieubelasting heffen mag eigenlijk een wonder heten. Ik bedoel, de overheid is er als de kippen bij om werkelijk alles te belasten. Waarom dan niet snottax. Bekt goed! Bekt net zo goed als slurptax. Ik wil onze nationale uitbuiters niet op een idee brengen maar denk eens aan de vervuiling als gevolg van het dumpen van snot. We laten de bergen snot die zomaar ergens aan gesmeerd worden even buiten beschouwing evenals de ‘balletjes’ die weggeknipt worden ‘ins blaue hinein’! Dan blijft toch nog altijd een significant deel over dat in katoenen zakdoeken (lekker ouderwets) of papieren tissues verdwijnt. Al die zakdoeken moeten gewassen en gestreken worden. Keer op keer. Denk je economisch en hygiënisch te doen dan is de papieren zakdoek een uitkomst. Maar ook dat belandt allemaal in het milieu met als gevolg bla bla bla. Vul zelf maar in.
Dus belasten die snot. Hoe groter de neus, hoe meer belasting er betaald moet gaan worden. Er moet een databank komen met daarin duidelijke foto’s van het onderwerp. Foto’s recht van voren genomen en foto’s van ‘en profiel’. Lachen is verboden. Vervolgens unieke registratienummers koppelen aan files waarin het volgende minutieus vastgelegd zal gaan worden: het type neus waar het om gaat (zie beginstuk van deze column), de inhoud (het aantal cc zullen we maar zeggen) en het zelfreinigend vermogen (opsnuiven die hap en doorslikken). De grootverbruiker betaalt. Dat is namelijk het meest eerlijke. Ik haal mijn, niet klein uitgevallen, neus nog maar eens op.
Of hij is te lang, te puntig, te stomp, te plat, te vet, te klein, te groot, te breed, te wipneuzerig of je bent gezegend met een paar ‘publieke’ neusgaten. Nooit gezien, publieke neusgaten? Houwen zo. Kortom, zelden zijn mensen tevreden over hun ‘giechel’.
Maar niet voor iedereen is een extreme make-over weggelegd. Om in aanmerking te komen voor een betaalde televisie make-over moet je er meestal wel echt ‘extreme’ uitzien en is een ietwat afwijkende neus, niet voldoende. Het moet ‘extreme’ genoeg zijn om kijkers aan je programma te binden. Het liefst hebben ze kandidaten die bij wijze van spreken zo van de set van Lord of the Rings zijn afgestapt. Een ‘ork’ of een ‘uruquai’, daar is tenminste eer aan te behalen en zijn de tranen bij de hoopvol gestemde familie en vrienden die de gelukkige op staan te wachten, gegarandeerd.
Maar er is hoop voor degene die er niet belachelijk genoeg uitzien voor een teevee metamorfose en/of voor degene die de benodigde pecunia niet op kunnen hoesten. Zij kunnen zich het beste richting het centrum van Luik begeven. Daar loopt namelijk een twintigjarige man rond in het uitgaansleven die neuzen afbijt. Ik begrijp dat niet iedere ‘neus-frusti’ ermee gebaat is dat er een stukje afgebeten wordt door een ‘neus-nerd’, maar meer dan deze tip heb ik op het moment even niet voor handen. Je kan ook niet alles verwachten als het voor niks is.
Afgelopen zaterdagavond had de ‘neus-nerd’ in een café bij een man een stukje van zijn neus afgebeten. Ze kregen schijnbaar ruzie. Waarschijnlijk ging de ruzie over wie de grootste had! Dus zat er maar een ding op voor de neus-nerd ... afbijten die hap! Het 49-jarige slachtoffer van deze onvrijwillige metamorfose vond het stukje ‘giechel’ ,van 2 centimeter groot, op de grond en nam het mee naar het ziekenhuis waar ze het er weer aangezet hebben. De doktoren weten nog niet of het stukje neus zal hechten. Het slachtoffer zal voortaan wel twee keer nadenken voordat hij weer eens zijn aangevreten neus in andermans zaken zal steken. Zondag heeft de neusbijter zichzelf vrijwillig gemeld bij de politie. Toch sympathiek.
Ik persoonlijk kan me niks voorstellen dat je ook maar überhaupt de neiging krijgt in andermans neus te gaan bijten. Ik kan wel iets smakelijkers bedenken dan het bijten in een snotorgaan. Want los van het feit dat het in eerste instantie een reukorgaan is, is het toch ook voornamelijk een vervuiler eerste klas. Dat ze op neuzen nou nog geen milieubelasting heffen mag eigenlijk een wonder heten. Ik bedoel, de overheid is er als de kippen bij om werkelijk alles te belasten. Waarom dan niet snottax. Bekt goed! Bekt net zo goed als slurptax. Ik wil onze nationale uitbuiters niet op een idee brengen maar denk eens aan de vervuiling als gevolg van het dumpen van snot. We laten de bergen snot die zomaar ergens aan gesmeerd worden even buiten beschouwing evenals de ‘balletjes’ die weggeknipt worden ‘ins blaue hinein’! Dan blijft toch nog altijd een significant deel over dat in katoenen zakdoeken (lekker ouderwets) of papieren tissues verdwijnt. Al die zakdoeken moeten gewassen en gestreken worden. Keer op keer. Denk je economisch en hygiënisch te doen dan is de papieren zakdoek een uitkomst. Maar ook dat belandt allemaal in het milieu met als gevolg bla bla bla. Vul zelf maar in.
Dus belasten die snot. Hoe groter de neus, hoe meer belasting er betaald moet gaan worden. Er moet een databank komen met daarin duidelijke foto’s van het onderwerp. Foto’s recht van voren genomen en foto’s van ‘en profiel’. Lachen is verboden. Vervolgens unieke registratienummers koppelen aan files waarin het volgende minutieus vastgelegd zal gaan worden: het type neus waar het om gaat (zie beginstuk van deze column), de inhoud (het aantal cc zullen we maar zeggen) en het zelfreinigend vermogen (opsnuiven die hap en doorslikken). De grootverbruiker betaalt. Dat is namelijk het meest eerlijke. Ik haal mijn, niet klein uitgevallen, neus nog maar eens op.
woensdag 20 februari 2008
Innerlijke kracht. Door Miekel
Tijdens mijn zeer zonnige vakantie met temperaturen van constant 27º C en daarbij een heerlijk windje heb ik natuurlijk weer lekker de tijd gehad om te lezen. Boeken van verschillende genres zaten goed verpakt in de koffer om er daar nog maagdelijk weer uit te komen. Een van de boeken die ter ‘ontspanning’ meegenomen waren was ‘Ik was twaalf en fietste naar school’ geschreven door Sabine Dardenne. Het Belgische meisje dat in 1996 tachtig dagen door psychopaat Marc Dutrout gegijzeld en misbruikt werd in zijn, speciaal daarvoor gebouwde, kelder. Ze heeft het geschreven toen ze twintig was, acht jaar later, om er eens en voor altijd een punt achter te kunnen zetten. Ze heeft het op haar manier zelf verwerkt zonder psychiaters. Daar wilde ze pertinent niet mee praten. Het boek beantwoordt alle vragen en geeft een heel goed inzicht wat er allemaal gebeurd is in die tachtig dagen dat ze daar zat. De laatste zeven dagen kreeg ze gezelschap van Laetitia Delhez. Door haar ontvoering kwamen ze uiteindelijk Dutrout op het spoor en dat leidde tot de bevrijding van beide meisje. Voor Julie en Melissa en ook voor Ann en Eefje was het toen al te laat.
Ze heeft het boek niet geschreven uit winstbejag of sensatiezucht maar puur als aanklacht tegen justitie en andere overheden die zedendelinquenten na ‘goed gedrag’ vervroegd weer vrijlaten. Nogal makkelijk om goed gedrag te vertonen in een gevangenis waar geen jonge onschuldige prooien te krijgen zijn.
Er staan ook geen details in over wat hij haar allemaal op seksueel gebied aangedaan heeft. Die zijn bewust weggelaten. Alleen de onderzoeksrechters en de jury hebben die te horen gekregen. In het boek noemt ze zijn smerige handelingen met haar zijn ‘gedoe’. Na het lezen van dit indrukwekkende boekje kon ik niet veel anders dan concluderen dat zij als kind al een hele sterke persoonlijkheid had en dat zij overleefd heeft door haar innerlijke kracht. Hoeveel kinderen van twaalf kunnen zoiets aan. Van de een op de andere dag verloor ze haar jeugdige onschuld. Ze beschrijft de dagen precies, ze vertelt aan welke kleine dingen ze zich vastklemt om toch maar een ritme te creëren in een kelder zonder daglicht. Om zo niet stapelzot te worden. Haar vasthoudendheid als ze iets wou hebben waarvan hij het nut niet inzag, zoals bijvoorbeeld een tandenborstel. Ze bleef ‘zeuren’ totdat ze het kreeg.
In schril contrast met dit sterke meisje die nu een jonge vrouw van vierentwintig is met een gelukkige relatie staan die Hollywood sterren met hun waanzin en verslavingen. Er zijn niet veel sterke benen die de weelde kunnen dragen. De een na de ander haalt het nieuws met opnames in afkickklinieken. Drank of drugs of meestal beiden.
Amy Winehouse, net vijf Grammy’s gewonnen is een wandelend drankorgel. Over het drama Britney zal ik het al helemaal niet meer hebben. Die wordt over niet al te lange tijd gewoon ergens dood gevonden. Daar kan je op wachten. Kirsten Dunst, het liefje van Spiderman, 25 jaar, heeft zich vrijwillig op laten nemen in een kliniek. Zal wel een afkickkliniek zijn van whatever kind of drugs of drank. Volgens ingewijden was ze erg geschrokken van wat Heath Ledger overkomen is, terwijl dat een ongeluk was. Een verkeerde mix van medicijnen. Doodzonde van zo’n jonge gast. Het is triest van al deze veelal getalenteerde jonge mensen dat ze de druk van de media niet aan kunnen. Ze zijn niet sterk genoeg om dicht bij zichzelf te blijven en laten zich leiden door de verkeerde mensen, of beter de parasieten, om hen heen.
Hadden ze maar de helft van de kracht die Sabine in zich heeft, dan zouden ze er wellicht anders voor staan. De echte helden zijn vaak niet degene die in de schijnwerpers staan, maar de gewone mensen die krachtstaaltjes leveren. En degene die tegen wil en dank in de spotlight staan, zoals destijds Sabine, weten zich hieraan te ontrekken en zelfs jarenlang redelijk anoniem als tiener haar leven te leiden. Zo’n iemand dwingt respect af bij mij en laat al die Hollywood sterren verbleken in haar schaduw. Innerlijke kracht, je hebt het ... of niet.
Ze heeft het boek niet geschreven uit winstbejag of sensatiezucht maar puur als aanklacht tegen justitie en andere overheden die zedendelinquenten na ‘goed gedrag’ vervroegd weer vrijlaten. Nogal makkelijk om goed gedrag te vertonen in een gevangenis waar geen jonge onschuldige prooien te krijgen zijn.
Er staan ook geen details in over wat hij haar allemaal op seksueel gebied aangedaan heeft. Die zijn bewust weggelaten. Alleen de onderzoeksrechters en de jury hebben die te horen gekregen. In het boek noemt ze zijn smerige handelingen met haar zijn ‘gedoe’. Na het lezen van dit indrukwekkende boekje kon ik niet veel anders dan concluderen dat zij als kind al een hele sterke persoonlijkheid had en dat zij overleefd heeft door haar innerlijke kracht. Hoeveel kinderen van twaalf kunnen zoiets aan. Van de een op de andere dag verloor ze haar jeugdige onschuld. Ze beschrijft de dagen precies, ze vertelt aan welke kleine dingen ze zich vastklemt om toch maar een ritme te creëren in een kelder zonder daglicht. Om zo niet stapelzot te worden. Haar vasthoudendheid als ze iets wou hebben waarvan hij het nut niet inzag, zoals bijvoorbeeld een tandenborstel. Ze bleef ‘zeuren’ totdat ze het kreeg.
In schril contrast met dit sterke meisje die nu een jonge vrouw van vierentwintig is met een gelukkige relatie staan die Hollywood sterren met hun waanzin en verslavingen. Er zijn niet veel sterke benen die de weelde kunnen dragen. De een na de ander haalt het nieuws met opnames in afkickklinieken. Drank of drugs of meestal beiden.
Amy Winehouse, net vijf Grammy’s gewonnen is een wandelend drankorgel. Over het drama Britney zal ik het al helemaal niet meer hebben. Die wordt over niet al te lange tijd gewoon ergens dood gevonden. Daar kan je op wachten. Kirsten Dunst, het liefje van Spiderman, 25 jaar, heeft zich vrijwillig op laten nemen in een kliniek. Zal wel een afkickkliniek zijn van whatever kind of drugs of drank. Volgens ingewijden was ze erg geschrokken van wat Heath Ledger overkomen is, terwijl dat een ongeluk was. Een verkeerde mix van medicijnen. Doodzonde van zo’n jonge gast. Het is triest van al deze veelal getalenteerde jonge mensen dat ze de druk van de media niet aan kunnen. Ze zijn niet sterk genoeg om dicht bij zichzelf te blijven en laten zich leiden door de verkeerde mensen, of beter de parasieten, om hen heen.
Hadden ze maar de helft van de kracht die Sabine in zich heeft, dan zouden ze er wellicht anders voor staan. De echte helden zijn vaak niet degene die in de schijnwerpers staan, maar de gewone mensen die krachtstaaltjes leveren. En degene die tegen wil en dank in de spotlight staan, zoals destijds Sabine, weten zich hieraan te ontrekken en zelfs jarenlang redelijk anoniem als tiener haar leven te leiden. Zo’n iemand dwingt respect af bij mij en laat al die Hollywood sterren verbleken in haar schaduw. Innerlijke kracht, je hebt het ... of niet.
Plooi. door Miekel
Vluchten kan niet meer! Jawel, het kan wel! Vluchten voor carnavalsgeweld kan! Of richting de sneeuw of richting de zon. Doe mij maar het laatste.
Terwijl het bier rijkelijk vloeit, de dansmariekes olijk de beentjes spreiden en de Raad van Elf zichzelf weer ontzettend leuk, gevat en belangrijk vinden, lig ik met mijn derrière in de zon te genieten van een blauwe lucht, een tropische vruchtencocktail, een goed boek en niet te vergeten aangenaam gezelschap.
Het leven is goed, denk ik bij mezelf. Een Zwitserleven gevoel, daar is niets mis mee.
En dan terugkomen en meteen verwachten dat het voorjaar zich aandient. Want dat heb ik dan wel.Miekel is echt klaar met de winter en de kou. Die winterjas kan wat mij betreft aan de wilgen gehangen worden. Maar het kan nog vies tegenvallen half februari. En hoe aardig ik Erwin Kroll ook vind, hij kan het mooie weer ook niet te voorschijn toveren.
Waar ik wel een beetje van baal is dat ik die speciale uitzending van Peter R. de Vries mis over de ontmaskering van Joran van der Sloot als moordenaar van Nathalie Holloway. Dat hij het gedaan heeft staat voor mij als een paal boven water, maar krijg het maar eens bewezen. Nadat hij bij Pauw & Witteman was geweest, was het voor mij helemaal zo klaar als een klontje. Dat zelfingenomen lachje rond zijn mond maakte meer dan duidelijk dat hij erg happy was met het feit dat ze gewoon geen sluitend bewijs tegen hem hadden en er dus mooi mee weg kwam. De Vries legde hem het vuur aan de schenen, regelmatig terug gevloten door Pauw en Witteman. Die waren blijkbaar zo blij dat ze Joran en zijn ouders in de studio hadden, dat er duidelijk afspraken waren gemaakt over de vraagstelling en tot hoe ver De Vries mocht gaan. Maar je zag aan de felle priemoogjes van Peter R. dat hij die Joran helemaal in de smiezen had. En die Joran op zijn beurt voelde dat ook wel. Uit frustratie gooide hij op het eind een glas rode wijn in het gezicht van zijn belager. Misschien zit ik er faliekant naast en wordt er zondagvond iets totaal anders onthult, maar dat zou me verbazen.
Tijdens de hele onderzoeksperiode is Joran nooit echt verontwaardigd geweest over alle ondervragingen. Als je een schoon geweten hebt dan moet je toch veel meer emoties tonen door het onrecht dat jou aangedaan wordt en de schade die het doet aan je reputatie en dat van je ouders. Maar niks van dat alles. Altijd met zijn gezicht in de plooi zijn rol spelende. Zijn verhaal rammelde aan alle kanten. Wat me steeds weer verbaast is dat Peter R. de Vries schijnbaar veel beter in staat is om misdaden op te lossen dan de gevestigde orde. Is het een mentaliteitskwestie? Is het zijn vastberadenheid? Is het zijn gevoel voor de rechtsorde? Ontbreekt dit alles bij ons eigen politieapparaat? Of leggen die de nadruk te veel op boetes uitdelen en burgers pesten! Over pesten gesproken. Die Rouvoet van de Christen Unie, die maakte het wel bont deze week door een moreel appel te doen aan de VPRO en BNN om af te zien van de uitzending van ‘Deep Throat’. Waarschijnlijk huldigt hij het principe ‘Ik kijk een film geen twee keer’, want je kan er donder opzeggen dat hij deze film destijds natuurlijk ook met rode oortjes en de rest wat erbij hoort, heeft gekeken. Want dat is nou juist het hypocriete van die Christen Unie aanhangers. Juist die lui die vooraan in de kerk zitten en de mond vol hebben over fatsoen, vrouwen kleineren en geen sex voor het huwelijk, juist zij knijpen de katjes in het donker. Omdat ze zo kort gehouden worden natuurlijk. Balkenende kon niet veel anders dan niet ingaan op het verzoek de film te verbieden. Hij kreeg het amper uit zijn strot, maar ‘Deep Throat’ mag uitgezonden worden. Ik kan me herinneren dat ik hem als negentienjarige gezien heb met mijn toenmalige verkering. Heel heftig voor iemand van die leeftijd en al helemaal als je zoiets nog nooit gezien had. Ik hield het dan ook niet droog en heb mijn verstand zitten te vergapen over het vele ‘stuntwerk’ dat te zien was. Vieze premier Rouvoet gaat vast stiekem zitten kijken met de gordijnen stevig dicht. Maar voor de buitenwereld heeft hij zijn gezicht in de plooi gehouden, net als Joran van der Sloot. Dat is destijds Linda Lovelace niet gelukt.
Terwijl het bier rijkelijk vloeit, de dansmariekes olijk de beentjes spreiden en de Raad van Elf zichzelf weer ontzettend leuk, gevat en belangrijk vinden, lig ik met mijn derrière in de zon te genieten van een blauwe lucht, een tropische vruchtencocktail, een goed boek en niet te vergeten aangenaam gezelschap.
Het leven is goed, denk ik bij mezelf. Een Zwitserleven gevoel, daar is niets mis mee.
En dan terugkomen en meteen verwachten dat het voorjaar zich aandient. Want dat heb ik dan wel.Miekel is echt klaar met de winter en de kou. Die winterjas kan wat mij betreft aan de wilgen gehangen worden. Maar het kan nog vies tegenvallen half februari. En hoe aardig ik Erwin Kroll ook vind, hij kan het mooie weer ook niet te voorschijn toveren.
Waar ik wel een beetje van baal is dat ik die speciale uitzending van Peter R. de Vries mis over de ontmaskering van Joran van der Sloot als moordenaar van Nathalie Holloway. Dat hij het gedaan heeft staat voor mij als een paal boven water, maar krijg het maar eens bewezen. Nadat hij bij Pauw & Witteman was geweest, was het voor mij helemaal zo klaar als een klontje. Dat zelfingenomen lachje rond zijn mond maakte meer dan duidelijk dat hij erg happy was met het feit dat ze gewoon geen sluitend bewijs tegen hem hadden en er dus mooi mee weg kwam. De Vries legde hem het vuur aan de schenen, regelmatig terug gevloten door Pauw en Witteman. Die waren blijkbaar zo blij dat ze Joran en zijn ouders in de studio hadden, dat er duidelijk afspraken waren gemaakt over de vraagstelling en tot hoe ver De Vries mocht gaan. Maar je zag aan de felle priemoogjes van Peter R. dat hij die Joran helemaal in de smiezen had. En die Joran op zijn beurt voelde dat ook wel. Uit frustratie gooide hij op het eind een glas rode wijn in het gezicht van zijn belager. Misschien zit ik er faliekant naast en wordt er zondagvond iets totaal anders onthult, maar dat zou me verbazen.
Tijdens de hele onderzoeksperiode is Joran nooit echt verontwaardigd geweest over alle ondervragingen. Als je een schoon geweten hebt dan moet je toch veel meer emoties tonen door het onrecht dat jou aangedaan wordt en de schade die het doet aan je reputatie en dat van je ouders. Maar niks van dat alles. Altijd met zijn gezicht in de plooi zijn rol spelende. Zijn verhaal rammelde aan alle kanten. Wat me steeds weer verbaast is dat Peter R. de Vries schijnbaar veel beter in staat is om misdaden op te lossen dan de gevestigde orde. Is het een mentaliteitskwestie? Is het zijn vastberadenheid? Is het zijn gevoel voor de rechtsorde? Ontbreekt dit alles bij ons eigen politieapparaat? Of leggen die de nadruk te veel op boetes uitdelen en burgers pesten! Over pesten gesproken. Die Rouvoet van de Christen Unie, die maakte het wel bont deze week door een moreel appel te doen aan de VPRO en BNN om af te zien van de uitzending van ‘Deep Throat’. Waarschijnlijk huldigt hij het principe ‘Ik kijk een film geen twee keer’, want je kan er donder opzeggen dat hij deze film destijds natuurlijk ook met rode oortjes en de rest wat erbij hoort, heeft gekeken. Want dat is nou juist het hypocriete van die Christen Unie aanhangers. Juist die lui die vooraan in de kerk zitten en de mond vol hebben over fatsoen, vrouwen kleineren en geen sex voor het huwelijk, juist zij knijpen de katjes in het donker. Omdat ze zo kort gehouden worden natuurlijk. Balkenende kon niet veel anders dan niet ingaan op het verzoek de film te verbieden. Hij kreeg het amper uit zijn strot, maar ‘Deep Throat’ mag uitgezonden worden. Ik kan me herinneren dat ik hem als negentienjarige gezien heb met mijn toenmalige verkering. Heel heftig voor iemand van die leeftijd en al helemaal als je zoiets nog nooit gezien had. Ik hield het dan ook niet droog en heb mijn verstand zitten te vergapen over het vele ‘stuntwerk’ dat te zien was. Vieze premier Rouvoet gaat vast stiekem zitten kijken met de gordijnen stevig dicht. Maar voor de buitenwereld heeft hij zijn gezicht in de plooi gehouden, net als Joran van der Sloot. Dat is destijds Linda Lovelace niet gelukt.
dinsdag 29 januari 2008
Uri. door Miekel
Zal ‘Boer zoekt vrouw’ deze week weer een nieuw record aantal kijkers hebben opgeleverd? Het is eigenlijk ook gewoon een kwestie van opjutten natuurlijk. Het is net als met een recessie....als je er maar lang genoeg over lult en er genoeg aandacht aan besteedt in de media, dan komt die recessie vanzelf wel.
Zo gaat dat ook met ‘Boer zoekt vrouw’. Als je iedere week spreekt over een record aantal kijkers, dan gaan de tot dan toe ‘niet-kijkers’ ook kijken en dan groeien de kijkcijfers als vanzelf. In Huize Miekel, kijken wij ondertussen ook naar boer Frans, Gerard, Jan, Henk en boerin Agnes. We hebben ook al besloten met wie ze uiteindelijk maar moeten gaan trouwen, dus wij weten de uitslag al.
Nee, dan zaterdagavond! Uri Geller, meesteroplichter, kwam met een als ‘sensationele’ aangekondigde show op teevee waarin hij op zoek is naar de nieuwe Uri Geller. Wij waren er eens goed voor gaan zitten met z’n allen. Ouderwets familievermaak. Voor bij de koffie of Fanta had Miekel wat lekkers gehaald bij de Hema, vier paar pootjes op de poef en hangen in de bank. We waren er klaar voor!
We hadden de kinderen verteld wie Uri Geller was en wat hij allemaal kon! Of wat hij dacht dat hij ons kon doen geloven van wat hij echt kon.
Dus de jongste had al een lepel klaargelegd en zijn eerste horlogetje gepakt dat al een paar jaar geleden de geest had gegeven.
Ten eerste hadden ze wel betere presentatoren in kunnen huren. Dat uitgerangeerde Idols jurylid Henk-Jan Smits hadden ze beter in een wassenbeeldenmuseum kunnen zetten en de invalster van Tooske, Marleen Salunogwat, tja, twijfelachtig. Je zou zeggen dat als je alleen maar berichtjes van kijkers die via een telefoonpanel binnenkomen mag voorlezen, dat daar weinig fout mee kan gaan, maar nee, ze presteerde het toch om het knullig te doen.
Ze verving een zieke zwangere Tooske. Ik weet niet wie van de twee het ergste zou zijn geweest. maar goed. Verder waren daar nog wat uitgerangeerde BN’s van de straat geveegd. Ten eerste, onze nationale sloerie Patty Brard, wel flink afgeslankt dat moet gezegd, maar toch! Dan die man van Undercover en dat kan die ook maar beter blijven en dan het huppelkutje Floortje, een wannabee Idol die van pure wanhoop nog op schaatsen geprobeerd heeft door te breken, maar het enige wat ze gebroken heeft is waarschijnlijk het ijs geweest.
Uitzonderlijk Raadselachtig Ingenieus ofwel ‘Uri’ Geller was zaterdagavond te bewonderen op SBS6 in een show die bijna een maand lang aangekondigd is geweest. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Er zaten ook wel aardige stukjes bij, maar om nou van mentalisten te spreken....tja, tja, ik weet het niet hoor. Er zaten ook illusionisten bij, zoals die ene met die galg. Het meest ergerlijke bij zo’n show vind ik het geleuter erom heen. De waarschuwingen dat de acts levensgevaarlijk zijn en thuis niet nagedaan moeten worden en ga zo maar door. En hup, daar komt het zoveelste reclameblok weer.
Vijf kandidaten deden er mee. Een daarvan viel af voor de volgende ronde. Dit wordt dus weer een gebed zonder end. Uitmelken zo’n show en over zo veel mogelijk zaterdagavonden verspreiden. De Hema zal er blij mee zijn. De tompoezen vliegen de winkel uit op zaterdag want Uri komt. Nou, in ieder geval viel onze lepel niet van de teevee en hij was ook niet krom. Het kinderhorloge stond nog steeds stil. Maar de klok die bij ons aan de schoorsteen hangt en nog van de vorige eigenaar Henk afstamt, en sinds jaar en dag op 2 minuten voor zes staat was verschoven! Verdomd het was waar! Wel net toevallig toen de heer des huizes even een sanitaire stop moest doen en met zijn lange slingerarmen een zwieper had gegeven aan dat ding. Nou ja, de jongste was bij de ontdekking ervan in alle staten en dat maakte alles weer goed. Was het nu Uitzonderlijk Raadselachtig Ingenieus of zijn we weer met z’n allen bij de neus genomen door Uri en consorten? Sommige dingen veranderen nooit. Toch hebben we een leuke avond gehad. Tot uri!
Zo gaat dat ook met ‘Boer zoekt vrouw’. Als je iedere week spreekt over een record aantal kijkers, dan gaan de tot dan toe ‘niet-kijkers’ ook kijken en dan groeien de kijkcijfers als vanzelf. In Huize Miekel, kijken wij ondertussen ook naar boer Frans, Gerard, Jan, Henk en boerin Agnes. We hebben ook al besloten met wie ze uiteindelijk maar moeten gaan trouwen, dus wij weten de uitslag al.
Nee, dan zaterdagavond! Uri Geller, meesteroplichter, kwam met een als ‘sensationele’ aangekondigde show op teevee waarin hij op zoek is naar de nieuwe Uri Geller. Wij waren er eens goed voor gaan zitten met z’n allen. Ouderwets familievermaak. Voor bij de koffie of Fanta had Miekel wat lekkers gehaald bij de Hema, vier paar pootjes op de poef en hangen in de bank. We waren er klaar voor!
We hadden de kinderen verteld wie Uri Geller was en wat hij allemaal kon! Of wat hij dacht dat hij ons kon doen geloven van wat hij echt kon.
Dus de jongste had al een lepel klaargelegd en zijn eerste horlogetje gepakt dat al een paar jaar geleden de geest had gegeven.
Ten eerste hadden ze wel betere presentatoren in kunnen huren. Dat uitgerangeerde Idols jurylid Henk-Jan Smits hadden ze beter in een wassenbeeldenmuseum kunnen zetten en de invalster van Tooske, Marleen Salunogwat, tja, twijfelachtig. Je zou zeggen dat als je alleen maar berichtjes van kijkers die via een telefoonpanel binnenkomen mag voorlezen, dat daar weinig fout mee kan gaan, maar nee, ze presteerde het toch om het knullig te doen.
Ze verving een zieke zwangere Tooske. Ik weet niet wie van de twee het ergste zou zijn geweest. maar goed. Verder waren daar nog wat uitgerangeerde BN’s van de straat geveegd. Ten eerste, onze nationale sloerie Patty Brard, wel flink afgeslankt dat moet gezegd, maar toch! Dan die man van Undercover en dat kan die ook maar beter blijven en dan het huppelkutje Floortje, een wannabee Idol die van pure wanhoop nog op schaatsen geprobeerd heeft door te breken, maar het enige wat ze gebroken heeft is waarschijnlijk het ijs geweest.
Uitzonderlijk Raadselachtig Ingenieus ofwel ‘Uri’ Geller was zaterdagavond te bewonderen op SBS6 in een show die bijna een maand lang aangekondigd is geweest. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Er zaten ook wel aardige stukjes bij, maar om nou van mentalisten te spreken....tja, tja, ik weet het niet hoor. Er zaten ook illusionisten bij, zoals die ene met die galg. Het meest ergerlijke bij zo’n show vind ik het geleuter erom heen. De waarschuwingen dat de acts levensgevaarlijk zijn en thuis niet nagedaan moeten worden en ga zo maar door. En hup, daar komt het zoveelste reclameblok weer.
Vijf kandidaten deden er mee. Een daarvan viel af voor de volgende ronde. Dit wordt dus weer een gebed zonder end. Uitmelken zo’n show en over zo veel mogelijk zaterdagavonden verspreiden. De Hema zal er blij mee zijn. De tompoezen vliegen de winkel uit op zaterdag want Uri komt. Nou, in ieder geval viel onze lepel niet van de teevee en hij was ook niet krom. Het kinderhorloge stond nog steeds stil. Maar de klok die bij ons aan de schoorsteen hangt en nog van de vorige eigenaar Henk afstamt, en sinds jaar en dag op 2 minuten voor zes staat was verschoven! Verdomd het was waar! Wel net toevallig toen de heer des huizes even een sanitaire stop moest doen en met zijn lange slingerarmen een zwieper had gegeven aan dat ding. Nou ja, de jongste was bij de ontdekking ervan in alle staten en dat maakte alles weer goed. Was het nu Uitzonderlijk Raadselachtig Ingenieus of zijn we weer met z’n allen bij de neus genomen door Uri en consorten? Sommige dingen veranderen nooit. Toch hebben we een leuke avond gehad. Tot uri!
donderdag 17 januari 2008
Virus. Door Miekel
Mijn Dakater is enigszins gezakt, hoewel als ik het er met deze of gene over heb, komt de teleurstelling over geen Dakar weer net zo heftig opzetten als spuitpoep.
Over diarree gesproken. Ze hadden me goed te pakken afgelopen week. Tjonge, jonge, het eendaagse buikgriepvirus had me in de greep en voor iemand die nooit ziek is, valt dat niet mee om te ondergaan.
Kent u dat gevoel....dat u niet weet of u het eerst op de pot moet gaan zitten of met je zieke kop erin moet gaan hangen. Kortom, gaat het er van boven uitkomen of van onderen? Voor die keuze stond ik dus de hele woensdagnacht, ieder uur weer! Gelukkig nam ik wel steeds de juiste beslissing en bleef nog grotere ellende uit. Daar bedoel ik het opruimen mee als gevolg van de verkeerd ingeschatte uitgang.
Dat herinnert me trouwens wel aan een anekdote uit de tijd dat ik nog op de middelbare school zat, zo ongeveer in het jaar dat Ben Hur nog met zijn strijdwagen rondreed dus dan weet u het wel, en wat een klasgenootje er toen uitkraamde tijdens de biologieles.
Wij moesten destijds de anatomie leren van een hond en een kat. Tot op het laatste bot!
Thuis zat hij blijkbaar tijdens het avondeten al die botjes te oefenen, tot gek wordens toe van de rest van de familie. Zijn moeder, niet gespeend van enige humor, zei toen heel nuchter dat wat hij aan het leren was hem niet echt van nut zou zijn in de rest van zijn leven en gaf hem het advies om tegen de leraar te zeggen over de hond of kat in kwestie: ‘Van voren vrèt ie en van achteren schèt ie!’. Nou was dat ventje al het brutaaltje van de klas en dus niet te beroerd om dat ook letterlijk zo te zeggen. En aldus geschiede.
Ik zie die arme man nog staan. Meneer van Bavel, want zo heette hij, met zijn haviksneus begon ervan te stotteren. Gevolg was dat de bewuste moeder dit natuurlijk te horen kreeg op de eerste de beste ouderavond. Het veranderde haar mening niet. Nou ja, waar je maar aan kan denken als de poep dun langs de benen loopt.
Nederland is dus in de ban van het eendaagse buikgriepvirus dat de een na de ander velt. In Engeland heet dit virus ‘Noro’ en bijna drie miljoen Britten zijn deze winter al het slachtoffer geworden van het norovirus, dat dus die kortstondige buikgriep veroorzaakt. Zij noemen het in de volksmond het ‘winterkotsvirus’. Die Engelsen toch. De humor (en de rest) ligt daar op straat. Vreemd dat de milieuorganisaties niet in opstand komen tegen dit virus. Want al die kots en spuitpoep zijn toch een behoorlijk belasting voor het milieu en verhogen alleen maar het effect van Global Warming. Gek ook dat het Ministerie van Financiën niet meteen een milieubelastingheffing introduceert voor elk gezin dat meer dan vijf liter extra aan poep en kots produceert per week. Want ja, aan het milieu wordt tegenwoordig flink verdient. Big business, dat broeikaseffect. Wordt ik al niet schijtziek van het norovirus, dan wordt ik het wel van al dat gezeik over het milieu. Wij worden met z’n allen zo bij de neus genomen. En maar dokken voor alles wat maar enigszins vervuilend zou zijn. Het is zo’n onzin, beste mensen, voor een groot deel althans. Ja, we kunnen met z’n allen best op veertig graden wassen en vijf dagen met een handdoek doen. Je droogt je er tenslotte alleen maar mee af. Dus iedere dag een schone handdoek is ook klinkklare onzin. Maar neem nou alleen maar eens al dat geleuter over groene stroom. Waarom moet ik kiezen en overstappen op groene stroom als de prijs hetzelfde is. Een beetje energieleverancier die zegt ecologisch bezig te zijn levert aan haar klanten gewoon vanzelf groene stroom. Want wat maakt mij het uit waar het uiteindelijk vandaan komt, als ik maar elektriciteit heb! Nee, moeilijk lopen doen door je een keuze te laten maken en er meteen bij zeggen dat het in prijs niet uitmaakt. Totdat ze je bij de ballen hebben en dan massaal prijs verhogingen doorvoeren. Heeft niks met milieu te maken maar puur met woekerwinsten. Dus die lui zijn niet zuiver op de graad bezig.
Nu weer al die verhogingen op autoprijzen terwijl de auto niet de grootste vervuiler is, maar een melkkoe. De uitstoot van al die auto’s valt zelfs te verwaarlozen in vergelijking met bijvoorbeeld de vervuiling die moeder aarde met haar recente vulkaan uitbarstingen te weeg brengt of het afbranden van suikerriet in Brazilië om schone bio ethanol te maken of het afbranden van het regenwoud om daar suikerriet te verbouwen die ze vervolgens weer afbranden en ga zo maar door.
Ik vind al dat gedoe over klimaatbeheersing onderhand een behoorlijk irritant en hardnekkig gedoe, als een virus, dat je het liefst in de pot zou willen plempen en doorspoelen!
Over diarree gesproken. Ze hadden me goed te pakken afgelopen week. Tjonge, jonge, het eendaagse buikgriepvirus had me in de greep en voor iemand die nooit ziek is, valt dat niet mee om te ondergaan.
Kent u dat gevoel....dat u niet weet of u het eerst op de pot moet gaan zitten of met je zieke kop erin moet gaan hangen. Kortom, gaat het er van boven uitkomen of van onderen? Voor die keuze stond ik dus de hele woensdagnacht, ieder uur weer! Gelukkig nam ik wel steeds de juiste beslissing en bleef nog grotere ellende uit. Daar bedoel ik het opruimen mee als gevolg van de verkeerd ingeschatte uitgang.
Dat herinnert me trouwens wel aan een anekdote uit de tijd dat ik nog op de middelbare school zat, zo ongeveer in het jaar dat Ben Hur nog met zijn strijdwagen rondreed dus dan weet u het wel, en wat een klasgenootje er toen uitkraamde tijdens de biologieles.
Wij moesten destijds de anatomie leren van een hond en een kat. Tot op het laatste bot!
Thuis zat hij blijkbaar tijdens het avondeten al die botjes te oefenen, tot gek wordens toe van de rest van de familie. Zijn moeder, niet gespeend van enige humor, zei toen heel nuchter dat wat hij aan het leren was hem niet echt van nut zou zijn in de rest van zijn leven en gaf hem het advies om tegen de leraar te zeggen over de hond of kat in kwestie: ‘Van voren vrèt ie en van achteren schèt ie!’. Nou was dat ventje al het brutaaltje van de klas en dus niet te beroerd om dat ook letterlijk zo te zeggen. En aldus geschiede.
Ik zie die arme man nog staan. Meneer van Bavel, want zo heette hij, met zijn haviksneus begon ervan te stotteren. Gevolg was dat de bewuste moeder dit natuurlijk te horen kreeg op de eerste de beste ouderavond. Het veranderde haar mening niet. Nou ja, waar je maar aan kan denken als de poep dun langs de benen loopt.
Nederland is dus in de ban van het eendaagse buikgriepvirus dat de een na de ander velt. In Engeland heet dit virus ‘Noro’ en bijna drie miljoen Britten zijn deze winter al het slachtoffer geworden van het norovirus, dat dus die kortstondige buikgriep veroorzaakt. Zij noemen het in de volksmond het ‘winterkotsvirus’. Die Engelsen toch. De humor (en de rest) ligt daar op straat. Vreemd dat de milieuorganisaties niet in opstand komen tegen dit virus. Want al die kots en spuitpoep zijn toch een behoorlijk belasting voor het milieu en verhogen alleen maar het effect van Global Warming. Gek ook dat het Ministerie van Financiën niet meteen een milieubelastingheffing introduceert voor elk gezin dat meer dan vijf liter extra aan poep en kots produceert per week. Want ja, aan het milieu wordt tegenwoordig flink verdient. Big business, dat broeikaseffect. Wordt ik al niet schijtziek van het norovirus, dan wordt ik het wel van al dat gezeik over het milieu. Wij worden met z’n allen zo bij de neus genomen. En maar dokken voor alles wat maar enigszins vervuilend zou zijn. Het is zo’n onzin, beste mensen, voor een groot deel althans. Ja, we kunnen met z’n allen best op veertig graden wassen en vijf dagen met een handdoek doen. Je droogt je er tenslotte alleen maar mee af. Dus iedere dag een schone handdoek is ook klinkklare onzin. Maar neem nou alleen maar eens al dat geleuter over groene stroom. Waarom moet ik kiezen en overstappen op groene stroom als de prijs hetzelfde is. Een beetje energieleverancier die zegt ecologisch bezig te zijn levert aan haar klanten gewoon vanzelf groene stroom. Want wat maakt mij het uit waar het uiteindelijk vandaan komt, als ik maar elektriciteit heb! Nee, moeilijk lopen doen door je een keuze te laten maken en er meteen bij zeggen dat het in prijs niet uitmaakt. Totdat ze je bij de ballen hebben en dan massaal prijs verhogingen doorvoeren. Heeft niks met milieu te maken maar puur met woekerwinsten. Dus die lui zijn niet zuiver op de graad bezig.
Nu weer al die verhogingen op autoprijzen terwijl de auto niet de grootste vervuiler is, maar een melkkoe. De uitstoot van al die auto’s valt zelfs te verwaarlozen in vergelijking met bijvoorbeeld de vervuiling die moeder aarde met haar recente vulkaan uitbarstingen te weeg brengt of het afbranden van suikerriet in Brazilië om schone bio ethanol te maken of het afbranden van het regenwoud om daar suikerriet te verbouwen die ze vervolgens weer afbranden en ga zo maar door.
Ik vind al dat gedoe over klimaatbeheersing onderhand een behoorlijk irritant en hardnekkig gedoe, als een virus, dat je het liefst in de pot zou willen plempen en doorspoelen!
donderdag 10 januari 2008
A.S.O Door Miekel
Het jaar had niet slechter kunnen beginnen. Afgelopen vrijdag sloeg het nieuws dat Dakar 2008 afgelast werd in als een bom. Ik hoorde het toevallig bij het Jeugdjournaal. Ik nam het niet serieus omdat het me te onwerkelijk leek. Is de eerste fase bij een traumatische ervaring niet altijd ontkenning? In die fase verkeerde ik schijnbaar. Toen mijn partner thuis kwam werd echter bevestigd dat Dakar niet doorging. Ontkenning maakte plaats voor ongeloof. RTL Boulevard bracht ondubbelzinnig de waarheid door Chris Zeegers aan het woord te laten, die al zeven jaar bezig is om de Dakar een keer te rijden en dit jaar zou zijn droom werkelijkheid worden. Verder die vrijdagavond alleen maar RTL7 gekeken om naar de reacties te kijken van de gedupeerde deelnemers. De Franse race organisatie A.S.O had de knoop doorgehakt. Ik vind het behoorlijk aso om een dag voor de start het hele evenement af te gelasten. Lagen er geen alternatieve routes op de plank. Dit kan je toch niet maken. Al dat werk. Maanden, weken, dagen- en nachtenlang is gewerkt om je voertuig in optimale staat te krijgen. Alle support van de mensen eromheen. Al die miljoenen fans, want zoveel zijn dat er wereldwijd, die nu zwaar teleurgesteld zijn.
In de nieuwjaarsnacht riep ik nog: ‘Nog maar vijf nachtjes slapen en dan begint HET weer’! Ik telde de dagen af zoals een kind de dagen voor het Sinterklaasfeest aftelt. Nog slecht een dag te gaan en dan konden we weer lekker iedere avond naar RTL7 kijken, naar het geweldige verslag van de race. Al die namen weer horen die in de loop der jaren zo vertrouwd zijn geworden. Al die stoere mannen macho koppen weer zien en vergeet de vrouwen niet. Onze Mirjam Pol op de motor. Al weken lang in het ED ieder artikel gelezen over hoe de monteurs van de diverse teams zich voorbereiden. Interviews met natuurlijk vader en zoon de Rooij, Hans Bekx en vanzelfsprekend Stacey, als winnaar bij de trucks van vorig jaar. Het zou nota bene de dertigste Dakar worden. Een jubileum Dakar. Dat last je toch niet af en zeker niet voor een paar terroristen?! Gaan die het tegenwoordig voor ons bepalen? We mogen nooit en te nimmer buigen voor terroristen en Dakar had door moeten gaan onder begeleiding van super getrainde Special Forces Teams die gewapend met M16s en raketwerpers die verrekte fundamentalisten uit hun grotten hadden moeten roken en vervolgens ver in de zandduinen hadden moeten begraven. Diep onder de grond.
Moeten we nu allemaal op Wilders gaan stemmen? Het zal toch niet hè! Maar me scharen achter populist Doekla Terpstra doe ik toch ook niet. Wilders noemt ze ‘Onnozele naïeve dwazen’, Miekel noemt ze liever ‘Naïeve optimisten’. We moeten ophouden tolerant te zijn. Zelfs in Duitsland, waar dit onderwerp door hun geschiedenis toch wel heel gevoelig ligt, is nu uitgesproken dat de tolerantiepolitiek en ‘knuffelaanpak’ van SPD en de Groenen niet geholpen heeft en dat het nu tijd wordt voor een hardere aanpak, aangezien buitenlanders een bovengemiddeld groot aandeel in de criminaliteit hebben. Dus wordt er voorgesteld om criminele buitenlanders het land uit te zetten en jonge buitenlandse criminelen naar heropvoedingskampen te sturen.
Het is goed optimistisch te zijn en in het goede van de mens te geloven, maar je moet ook je ogen niet sluiten. Zolang er Imans rondlopen die jonge jongens indoctrineren zal het nooit stoppen. Het kan toch niet zo zijn dat we toegeven aan fundamentalistische baardapen met een tulband op die nog in de middeleeuwen leven en geiten neuken.
Niet alleen de Koran zou verboden moeten worden, eigenlijk zou ieder geloof verboden moeten worden. Wereldwijd! Er is nog nooit iets goeds uit geloof voortgekomen dan alleen maar onderdrukking, dom houden, zelfverrijking door de leiders en zogenaamd gelimiteerd oorlog voeren voor de goede zaak. Geloof is de oorzaak van heel veel ellende overal in de wereld.
En nu buigen we dus voor terreurdreiging! Dat kan en mag dus niet. Wat als straks de Tour de France weer begint of de Olympische Spelen...ook geen kleintje. Wat als Dakar volgend jaar weer bedreigd wordt? Bij mij liepen de tranen over de wangen. Tot twee keer aan toe. Deze column is op vrijdagavond geschreven. Heet van de naald en bol van emoties. Omdat ik het zo voel. Ik ben kwaad en zwaar teleurgesteld. Ik had me verkneukeld om van 5 tot 20 januari aan de buis gekluisterd te zitten, iedere avond weer rond de klok van elven kijkend naar onze Brabantse jongens. En laat nou niemand zeggen: ‘Oh mens, waar maak je je druk om er zijn ergere dingen in de wereld’, want ja natuurlijk zijn die er. Maar het gaat hier om een fundamenteel iets en dat is namelijk dat een kleine extremistische minderheid zijn middeleeuwse achterlijke wil op wil leggen aan een hele grote groep van anders denkenden. Bedreiging van je vrijheid van denken, daar gaat het hier om. Van mij mag iedereen denken wat ie wil, maar houd dat bij je zelf en val een ander er niet mee lastig. En verder is het gewoon aanpassen voor iedereen. Ook voor ons. Maar er is een ding waar ik me nooit aan wil aanpassen en dat is buigen voor terroristen. Never nooit.
Ik heb het hele weekend met mijn ziel onder mijn arm chagrijnig lopen doen. Ik vind het gewoon aso. Dakar had door moeten gaan ook al hadden er doden gevallen, die vallen er namelijk toch ieder jaar. Risico van het vak en Way to go, zal ik maar zeggen
Miekel
In de nieuwjaarsnacht riep ik nog: ‘Nog maar vijf nachtjes slapen en dan begint HET weer’! Ik telde de dagen af zoals een kind de dagen voor het Sinterklaasfeest aftelt. Nog slecht een dag te gaan en dan konden we weer lekker iedere avond naar RTL7 kijken, naar het geweldige verslag van de race. Al die namen weer horen die in de loop der jaren zo vertrouwd zijn geworden. Al die stoere mannen macho koppen weer zien en vergeet de vrouwen niet. Onze Mirjam Pol op de motor. Al weken lang in het ED ieder artikel gelezen over hoe de monteurs van de diverse teams zich voorbereiden. Interviews met natuurlijk vader en zoon de Rooij, Hans Bekx en vanzelfsprekend Stacey, als winnaar bij de trucks van vorig jaar. Het zou nota bene de dertigste Dakar worden. Een jubileum Dakar. Dat last je toch niet af en zeker niet voor een paar terroristen?! Gaan die het tegenwoordig voor ons bepalen? We mogen nooit en te nimmer buigen voor terroristen en Dakar had door moeten gaan onder begeleiding van super getrainde Special Forces Teams die gewapend met M16s en raketwerpers die verrekte fundamentalisten uit hun grotten hadden moeten roken en vervolgens ver in de zandduinen hadden moeten begraven. Diep onder de grond.
Moeten we nu allemaal op Wilders gaan stemmen? Het zal toch niet hè! Maar me scharen achter populist Doekla Terpstra doe ik toch ook niet. Wilders noemt ze ‘Onnozele naïeve dwazen’, Miekel noemt ze liever ‘Naïeve optimisten’. We moeten ophouden tolerant te zijn. Zelfs in Duitsland, waar dit onderwerp door hun geschiedenis toch wel heel gevoelig ligt, is nu uitgesproken dat de tolerantiepolitiek en ‘knuffelaanpak’ van SPD en de Groenen niet geholpen heeft en dat het nu tijd wordt voor een hardere aanpak, aangezien buitenlanders een bovengemiddeld groot aandeel in de criminaliteit hebben. Dus wordt er voorgesteld om criminele buitenlanders het land uit te zetten en jonge buitenlandse criminelen naar heropvoedingskampen te sturen.
Het is goed optimistisch te zijn en in het goede van de mens te geloven, maar je moet ook je ogen niet sluiten. Zolang er Imans rondlopen die jonge jongens indoctrineren zal het nooit stoppen. Het kan toch niet zo zijn dat we toegeven aan fundamentalistische baardapen met een tulband op die nog in de middeleeuwen leven en geiten neuken.
Niet alleen de Koran zou verboden moeten worden, eigenlijk zou ieder geloof verboden moeten worden. Wereldwijd! Er is nog nooit iets goeds uit geloof voortgekomen dan alleen maar onderdrukking, dom houden, zelfverrijking door de leiders en zogenaamd gelimiteerd oorlog voeren voor de goede zaak. Geloof is de oorzaak van heel veel ellende overal in de wereld.
En nu buigen we dus voor terreurdreiging! Dat kan en mag dus niet. Wat als straks de Tour de France weer begint of de Olympische Spelen...ook geen kleintje. Wat als Dakar volgend jaar weer bedreigd wordt? Bij mij liepen de tranen over de wangen. Tot twee keer aan toe. Deze column is op vrijdagavond geschreven. Heet van de naald en bol van emoties. Omdat ik het zo voel. Ik ben kwaad en zwaar teleurgesteld. Ik had me verkneukeld om van 5 tot 20 januari aan de buis gekluisterd te zitten, iedere avond weer rond de klok van elven kijkend naar onze Brabantse jongens. En laat nou niemand zeggen: ‘Oh mens, waar maak je je druk om er zijn ergere dingen in de wereld’, want ja natuurlijk zijn die er. Maar het gaat hier om een fundamenteel iets en dat is namelijk dat een kleine extremistische minderheid zijn middeleeuwse achterlijke wil op wil leggen aan een hele grote groep van anders denkenden. Bedreiging van je vrijheid van denken, daar gaat het hier om. Van mij mag iedereen denken wat ie wil, maar houd dat bij je zelf en val een ander er niet mee lastig. En verder is het gewoon aanpassen voor iedereen. Ook voor ons. Maar er is een ding waar ik me nooit aan wil aanpassen en dat is buigen voor terroristen. Never nooit.
Ik heb het hele weekend met mijn ziel onder mijn arm chagrijnig lopen doen. Ik vind het gewoon aso. Dakar had door moeten gaan ook al hadden er doden gevallen, die vallen er namelijk toch ieder jaar. Risico van het vak en Way to go, zal ik maar zeggen
Miekel
Abonneren op:
Posts (Atom)