Abramsa. Door Miekel

Het valt niet mee om vijftig te worden. Letterlijk en figuurlijk. Er zijn er genoeg die er, achteraf gezien, wat voor gegeven zouden hebben als ze de vijftig hadden mogen halen en degene die het halen die vliegen linea recta de peno of meno pauze in. En in welke categorie val je eigenlijk? Het is duidelijk dat je geen twintiger meer bent ook al voel je je wellicht nog wel zo. Een oudere jongere ben je ook niet meer, maar het is tegelijk nog niet zover dat je al een krasse knar genoemd kan worden. Als Van Kooten en De Bie nog even langer door hadden gegaan hadden ze vast wel een naam verzonnen die de lading dekt voor een vijftiger. Maar ja, deze inmiddels zelf al krasse knarren, zijn helaas al weer vele jaren niet meer te zien op de VPRO buis. Een gemis, want hoe noemen we een vijftiger nu? Het zou een naam moeten zijn voor zowel een man als een vrouw. Hiermee doorbreken we de wet van Van Kooten en De Bie, maar dan hadden ze er zelf maar mee op de proppen moeten komen.
Als we puur naar het postuur van vele vijftigers kijken, zou het woord ‘middelharnas’ niet zo gek zijn, maar het doet te veel aan een plaatsnaam denken.
Een Rijpeling dan? Immers, als je op vijftigjarige leeftijd nog niet uitgerijpt bent dan komt het nooit meer goed. Maar het neigt ook naar overrijp met bijbehorende nare associaties, dat is weer kwetsend en dus niet de bedoeling.
Eens even kijken.....als we nou eens heel burgerlijk en fantasieloos twee namen samenvoegen. U weet wel, heel veel mensen geven hun boot of tweede huis als naam een samenvoegsel van ‘hun’ beider voornamen. De creativiteit is ver te zoeken dan, maar je moet wat om je huwelijk goed te houden. Je krijgt dan namen in de trant van bijvoorbeeld Jaja, want hij heet Jan en zij heet Jans. Of nog erger, de boot heet Marpie van Marianne en Piet! Een heel gezin erop als samenvoegsel...kan ook, dan krijg je ‘Stederehe’ van Steven, Denise, Remy en Helene.
Even terug naar waar we waren, we zochten een nieuwe naam voor een vijftiger omdat we die nog missen. Een man ziet Abraham als hij vijftig wordt en een vrouw ziet Sara, dus wat krijgen we dan...Abramsa. Dus dan hebben we achtereenvolgens een ‘Oudere Jongere’, een ‘Abramsa’ en als je nog langer leeft dan wordt je vanzelf een ‘Krasse Knar’.
In Huize Miekel hadden wij deze week dus een heuse Abramsa! Gelukkig geen pop in de tuin en ook geen spandoek met de tekst: ‘Bakker, vandaag geen gebak leveren, we hebben al een ouwe taart’! Dat soort goedbedoelde ellende blijft ons gelukkig bespaart. Het heeft soms ook voordelen als familie en vrienden verder weg wonen.
De Abramsa in huize Miekel wordt er in ieder geval niet vrolijk van en ik moet zeggen, ik help er ook niet aan mee doordat het zo lekker is om nog even de vinger op de zere plek te leggen. Dus deze ochtend had onze jarige Abramsa moeite met uit bed komen en quasi zorgzaam zei ik: ‘Tja, het valt niet mee als je een daggie ouder wordt’! Oeps, deed zeer!
Met de deurklink in de hand op weg naar het werk, klonk het wel’gemeen’d vrolijk: ‘Geniet van de eerste dag van de tweede helft van je leven.’ Ai!
Okay, voor een single Abramsa is een plaatsje op de datingsite voor mooie mensen misschien niet meer aan de orde, maar het Abramsa zijn geeft een vreemd soort rust die het ouder worden mooi maakt. Ja, het is vreemd om vijftig te worden, vooral als je je jonger voelt. Het is ook onwerkelijk dat je al zo oud bent, want de tijd is voorbij gevlogen en bij zoveel gebeurtenissen lijkt het alsof ze gisteren gebeurd zijn. Maar de werkelijkheid is anders en dan geldt nog meer Carpe Diem, want voordat je het weet, verlaat je het tijdperk Abramsa en wordt je een Krasse Knar en dan begin je echt aan je laatste levensfase. Lijkt me een rare gewaarwording, maar ik zou het heel graag mee maken, ook al is het lijfelijke verval moeilijk te pruimen. Ach, het leven is echt de moeite waard, ook als nieuwbakken Abramsa! We nemen er nog één!