A.S.O Door Miekel

Het jaar had niet slechter kunnen beginnen. Afgelopen vrijdag sloeg het nieuws dat Dakar 2008 afgelast werd in als een bom. Ik hoorde het toevallig bij het Jeugdjournaal. Ik nam het niet serieus omdat het me te onwerkelijk leek. Is de eerste fase bij een traumatische ervaring niet altijd ontkenning? In die fase verkeerde ik schijnbaar. Toen mijn partner thuis kwam werd echter bevestigd dat Dakar niet doorging. Ontkenning maakte plaats voor ongeloof. RTL Boulevard bracht ondubbelzinnig de waarheid door Chris Zeegers aan het woord te laten, die al zeven jaar bezig is om de Dakar een keer te rijden en dit jaar zou zijn droom werkelijkheid worden. Verder die vrijdagavond alleen maar RTL7 gekeken om naar de reacties te kijken van de gedupeerde deelnemers. De Franse race organisatie A.S.O had de knoop doorgehakt. Ik vind het behoorlijk aso om een dag voor de start het hele evenement af te gelasten. Lagen er geen alternatieve routes op de plank. Dit kan je toch niet maken. Al dat werk. Maanden, weken, dagen- en nachtenlang is gewerkt om je voertuig in optimale staat te krijgen. Alle support van de mensen eromheen. Al die miljoenen fans, want zoveel zijn dat er wereldwijd, die nu zwaar teleurgesteld zijn.
In de nieuwjaarsnacht riep ik nog: ‘Nog maar vijf nachtjes slapen en dan begint HET weer’! Ik telde de dagen af zoals een kind de dagen voor het Sinterklaasfeest aftelt. Nog slecht een dag te gaan en dan konden we weer lekker iedere avond naar RTL7 kijken, naar het geweldige verslag van de race. Al die namen weer horen die in de loop der jaren zo vertrouwd zijn geworden. Al die stoere mannen macho koppen weer zien en vergeet de vrouwen niet. Onze Mirjam Pol op de motor. Al weken lang in het ED ieder artikel gelezen over hoe de monteurs van de diverse teams zich voorbereiden. Interviews met natuurlijk vader en zoon de Rooij, Hans Bekx en vanzelfsprekend Stacey, als winnaar bij de trucks van vorig jaar. Het zou nota bene de dertigste Dakar worden. Een jubileum Dakar. Dat last je toch niet af en zeker niet voor een paar terroristen?! Gaan die het tegenwoordig voor ons bepalen? We mogen nooit en te nimmer buigen voor terroristen en Dakar had door moeten gaan onder begeleiding van super getrainde Special Forces Teams die gewapend met M16s en raketwerpers die verrekte fundamentalisten uit hun grotten hadden moeten roken en vervolgens ver in de zandduinen hadden moeten begraven. Diep onder de grond.
Moeten we nu allemaal op Wilders gaan stemmen? Het zal toch niet hè! Maar me scharen achter populist Doekla Terpstra doe ik toch ook niet. Wilders noemt ze ‘Onnozele naïeve dwazen’, Miekel noemt ze liever ‘Naïeve optimisten’. We moeten ophouden tolerant te zijn. Zelfs in Duitsland, waar dit onderwerp door hun geschiedenis toch wel heel gevoelig ligt, is nu uitgesproken dat de tolerantiepolitiek en ‘knuffelaanpak’ van SPD en de Groenen niet geholpen heeft en dat het nu tijd wordt voor een hardere aanpak, aangezien buitenlanders een bovengemiddeld groot aandeel in de criminaliteit hebben. Dus wordt er voorgesteld om criminele buitenlanders het land uit te zetten en jonge buitenlandse criminelen naar heropvoedingskampen te sturen.
Het is goed optimistisch te zijn en in het goede van de mens te geloven, maar je moet ook je ogen niet sluiten. Zolang er Imans rondlopen die jonge jongens indoctrineren zal het nooit stoppen. Het kan toch niet zo zijn dat we toegeven aan fundamentalistische baardapen met een tulband op die nog in de middeleeuwen leven en geiten neuken.
Niet alleen de Koran zou verboden moeten worden, eigenlijk zou ieder geloof verboden moeten worden. Wereldwijd! Er is nog nooit iets goeds uit geloof voortgekomen dan alleen maar onderdrukking, dom houden, zelfverrijking door de leiders en zogenaamd gelimiteerd oorlog voeren voor de goede zaak. Geloof is de oorzaak van heel veel ellende overal in de wereld.
En nu buigen we dus voor terreurdreiging! Dat kan en mag dus niet. Wat als straks de Tour de France weer begint of de Olympische Spelen...ook geen kleintje. Wat als Dakar volgend jaar weer bedreigd wordt? Bij mij liepen de tranen over de wangen. Tot twee keer aan toe. Deze column is op vrijdagavond geschreven. Heet van de naald en bol van emoties. Omdat ik het zo voel. Ik ben kwaad en zwaar teleurgesteld. Ik had me verkneukeld om van 5 tot 20 januari aan de buis gekluisterd te zitten, iedere avond weer rond de klok van elven kijkend naar onze Brabantse jongens. En laat nou niemand zeggen: ‘Oh mens, waar maak je je druk om er zijn ergere dingen in de wereld’, want ja natuurlijk zijn die er. Maar het gaat hier om een fundamenteel iets en dat is namelijk dat een kleine extremistische minderheid zijn middeleeuwse achterlijke wil op wil leggen aan een hele grote groep van anders denkenden. Bedreiging van je vrijheid van denken, daar gaat het hier om. Van mij mag iedereen denken wat ie wil, maar houd dat bij je zelf en val een ander er niet mee lastig. En verder is het gewoon aanpassen voor iedereen. Ook voor ons. Maar er is een ding waar ik me nooit aan wil aanpassen en dat is buigen voor terroristen. Never nooit.
Ik heb het hele weekend met mijn ziel onder mijn arm chagrijnig lopen doen. Ik vind het gewoon aso. Dakar had door moeten gaan ook al hadden er doden gevallen, die vallen er namelijk toch ieder jaar. Risico van het vak en Way to go, zal ik maar zeggen

Miekel