zondag 14 juni 2009

Schokgolf door Miekel week 20

Weet u nog waar u was toen op 22 november 1963 president JF Kennedy in Dallas vermoord werd? Ongetwijfeld! Weet u nog waar u was toen de Twin Towers op 11 september 2001 in New York plat gingen? Zeker weten dat u dat nog weet.
En waar was u op 6 mei 2002 toen Pim Fortuyn vermoord werd op het Mediapark in Hilversum? En op 2 november 2004, Theo van Gogh neergestoken in Amsterdam?
Aan dit rijtje kunnen we nu Koninginnedag 2009 toevoegen. Uw hele verdere leven zult u weten waar u was rond de klok van twaalven op 30 april 2009.
Ik lag met mijn derrière aan een zonovergoten zwembad in Turkije te kijken hoe mijn kinderen zich vermaakten. Een man voegde zich rond kwart over twaalf bij de rest van zijn familie en begon te vertellen dat er een aanslag was gepleegd op de koningin door een zwarte auto. Er waren gewonden en drie mensen konden gereanimeerd worden. Dat was toen het eerste bericht. Ik ving er flarden van op. Al snel zou later die dag en de daarop volgende dagen de ernst van de toedracht duidelijk worden.
Gelukkig hebben ze in het buitenland de zender BVN en die middag was alles al te volgen via het NOS journaal. Voor het eerst in mijn bestaan was ik niet in Nederland op Koninginnedag en dat had me vooraf al enigszins dwars gezeten. Maar om in de mei vakantie een weekje weg te kunnen was dat onvermijdelijk, gezien het feit dat het basis- en middelbaar onderwijs weer eens niet de moeite hadden genomen om de koppen bij elkaar te steken en gezamenlijk twee weken vrij af te spreken. Dus moest mijn middelbaarschool kind na anderhalve week weer aan de bak. Hoewel het daar nu niet om gaat was dat wel de reden van het niet in Nederland zijn. Als zoiets gebeurt lijkt het op de een of andere manier niet meer zo gepast om nog van de rest van de vakantie te genieten. Je wilt de gezamenlijke verbijstering en ontzetting delen. Natuurlijk werd er op het vakantieadres ook over gepraat, maar dat zijn toch allemaal vreemden met wie je een weekje opgescheept zit. Maar zelfs ‘in den vreemde’ was wel vrij snel de omvang van het drama duidelijk en ook het besef dat Koninginnedag nooit meer hetzelfde zou zijn. Toch kon ik me niet voorstellen dat Koninginnedag in zijn huidige vorm afgeschaft zou gaan worden. Natuurlijk zouden de veiligheidsvoorschriften stringenter worden, maar Willem Alexander en Maxima kennende kon ik me niet voorstellen dat ze zich dit volksfeest zouden laten afpakken door de actie van een gek. Want daar komt het uiteindelijk toch op neer.
De foto’s van op het asfalt vallende mensen zijn gruwelijk om te zien. De gezichten van Alexander en Maxima spraken ook boekdelen. Dit gebeuren versterkt wel het saamhorigheidsgevoel van het Nederlandse volk. Ons koningshuis is nu eenmaal het leukste koningshuis ter wereld, vrij toegankelijk voor ons allen en daar moeten ze dus van afblijven.
Ik kan het nog altijd niet goed bevatten en tijdens de herdenking in Apeldoorn die vrijdagavond live werd uitgezonden, konden wij het thuis dan ook niet droog houden. Misschien door het besef dat het een ieder had kunnen overkomen die vrolijk feestend naar de Koningin en haar gevolg had staan kijken. Mensen zoals u en ik. Ik vind deze aanslag dezelfde impact hebben als die op de Twin Towers van het World Trade Center. Dat was een landmark, een onuitwisbaar iets, altijd aanwezig in de skyline van New York. Nog steeds als ik die beelden van de aanslag zie, vind ik het onbegrijpelijk dat ze er niet meer staan. Hoewel het aantal slachtoffers niet te vergelijken is vind ik de actie van 30 april jl. een soortgelijke impact hebben.Koninginnedag is een instituut in ons land, waar jong en oud van geniet en dat van generatie op generatie doorgegeven wordt.
Ik moet ook steeds denken aan de ouders van Karst Tatus. Hoe moet dat nu verder met die mensen? Ik vind het verschrikkelijk voor hen. Hun zoon is ook dood en tegelijkertijd zal zijn naam voor eeuwig verbonden zijn aan deze waanzinnige daad. Ook zij zitten met een verlies en de prangende vraag; ‘Hoe heeft hij zoiets kunnen doen’. We zullen het met z’n allen nooit weten. Een sprakeloze schokgolf was alles wat ons restte die dag.

Geen opmerkingen: